ἀ·κάματος, ος, ον [ᾱᾰᾰ]
   I pass. :
      1 infatigable, dans Hom. seul. en parl. du feu, IL. 5, 4 ; OD. 20, 123, etc. ; ἀκ. σθένος, ESCHL. Pers. 901, force infatigable ; ἀκ. γᾶ, SOPH. Ant. 339, la terre qui produit sans se lasser ; adv., ἀκάματα, SOPH. El. 164, sans se lasser ;
      2 non fatigué, HPC. 752 d ;
   II act. qui ne cause pas de fatigue, ARÉT. Cur. m. diut. 2, 13.

➳ Fém. -άτη, HÉS. Th. 747 ; SOPH. l. c.

[ᾰ] ον, also η, ον Hes. Th. 747, B. 5.25, S. Ant. 339: — without sense of toil, hence, untiring, unresting, in Hom. always epith. of fire, Il. 5.4, Od. 20.123, al. ; ἄνεμοι Emp. 111.3; σθένος A. Pers. 901; ἅλς B. l.c. ; ἀ. γῆ earth that never rests from tillage, or inexhaustible, S. l.c. ; — neut. ἀκάματα as Adv., Id. El. 164 (lyr.).
not tired, χείρ Hp. Fract. 3; ὄμματα B. 18.20. metaph, δόξα 12.178; πρόνοια Stoic. 1.125.
ΙΙ. Act., not tiring, Aret. CD 2.13. Adv. -τως, in Comp., less painfully, Hp. Mul. 1.1; — also ἀκαματεί Hsch. s.v. ἀκμητί.
[ᾰκᾰμᾰτος S. El. 164; but first syll. long in dactylic verse.]

ον, unermüdlich, Hom. zehnmal, Il. 15.598 ἵνα νηυσὶ κορωνίσι θεσπιδαὲς πῦρ ἐμβάλοι ἀκάματον, als Versende ἀκάματον πῦρ Il. 5.4, 15.731, 16.122, 18.225, 21.13, 341, 23.52, Od. 20.123, 21.181 ; so Theocr. 11.51 ; Aesch. σθένος ἀνδρῶν Pers. 869 ; Soph. θεῶν μῆνες Ant. 603 ; adverbial ἀκάματα προσμένειν El. 160 ; Ar. ὄμμα αἰθέρος ἀκ. σελαγεῖται Nub. 286 ; γνάθος Nicol. com. Stob. Flor. 14.7 (v. 29); sp.D.; auch Plut. Thes. 6.
Das erste α ist durch den ep. Gebrauch lang geworden ; fem. ἀκαμάτη, χεῖρες Hes. Th. 747 ; γῆ, die unermüdlich Frucht trägt, Soph. Ant. 340 ; φωνή Sapph. 1 (VI.269); ἐλάται Ap.Rh. 2.661.