ἀθυμέω-ῶ [ῡ] être découragé, préoccupé, inquiet : τινι, SOPH. El. 769 ; ἐπί τινι, ISOCR. 41 b ; τι, THC. 5, 91 ; εἴς τι, PLAT. Soph. 264 b ; πρός τι, THC. 2, 88, de qqe ch., par suite de qqe ch. ; avec une conj. ἀθ. εἰ, SOPH. Tr. 666, craindre de, etc. ; ἐκεῖνο ἀθυμῶ ὅτι, XÉN. Mem. 4, 3, 15, je crains que ; ἀθυμεῖν μή, SOPH. O.R. 747, craindre que ; avec un part. craindre que, DS. 11, 13 et 25 ; PLUT. M. 80 c ; avec l’inf. THC. 7, 21.

Étym. ἄθυμος.

to be disheartened, despond, ἐς νόσον πεσὼν ἀθυμεῖς A. Pr. 474; οἴμ’ ὡς ἀθυμῶ S. Aj. 587; ἀ τινι.
at or for a thing, Id. El. 769, etc. ; ἐπί τινι Isoc. 4.3; εἴς τι Pl. Sph. 264b; πρὸς τὴν παροῦσαν ὄψιν Th. 2.88; τὴν τελευτήν Id. 5.91; τοῦτο, ὡς… X. Oec. 8.21; ἕνεκά τινος Id. An. 5.44.19: — to be sore afraid lest, ἀθυμῶ δ’ εἰ φανήσομαι S. Tr. 666; δεινῶς ἀθυμῶ μὴ βλέπων ὁ μάντις ᾖ Id. OT 747.

[ῡ], mutlos, verzagt, verdrossen sein, Aesch. Pr. 472 ; Soph. O.R. 747, wo μή darauf folgt, wie εἰ Tr. 666 ; Eur. El. 131. Häufiger in Prosa, ἐπί τινι über etwas, Isocr. 4.3 ; ἐπὶ τοῖς παροῦσι, bei der gegenwärtigen Lage, Isae. 7.14 ; wofür Dem. 4.2 τοῖς παροῦσι πράγμασιν οὐκ ἀθυμητέον ; wie Xen. An. 5.10.14 u. Soph. El. 769 ; c. acc., τὴν τελευτήν Thuc. 5.91, in Beziehung auf das Ende ; ἐκεῖνο ἀθυμῶ ὅτι, das ist meine Besorgnis, daß, Xen. Mem. 4.3.15 ; εἴς τι Plat. Riv. 135a ; πρός τι Thuc. 2.88 ; Plut. Dion. 25.

ἀθυμέω, -ῶ (ἄ-θυμος, without heart),
[in LXX for חרה, etc. ;]
to be disheartened: Col.3:21.†
(AS)