ἀθετέω-ῶ (ao. ἠθέτησα ; pass. ao. ἠθετήθην, pf. ἠθέτημαι) mettre de côté, d’où :
      1 violer un traité, un serment, etc. POL. 8, 2, 5, etc. ; ἀθετήματα ἀθετεῖν τινι, SPT. 3Reg. 8, 50, se rendre coupable envers qqn en violant des promesses ; ἀθ. τὸν νόμον, SPT. Esaï. 24, 17, violer la loi ;
      2 agir avec perfidie : τινα, SPT. Deut. 21, 14, etc. ; εἴς τινα, SPT. Jer. 3, 20 ; ἔν τινι, SPT. Ex. 21, 8, envers qqn ;
      3 repousser : τινα, NT. Marc. 6, 21, une demande de qqn ; τινι, POL. 12, 14, 6 refuser son assentiment à qqe ch. ; t. de gr. rejeter comme mauvais (un mot, etc.) DH. Din. 9 ; DL. 7, 34, etc. ;
      4 abs. violer la loi, se révolter, SPT. 1Reg. 13, 3 ; εἴς τινα, SPT. 3Reg. 12, 19 ; ἔν τινι, SPT. 4Reg. 18, 7, contre qqn.

Étym. ἄθετος.

(ἄθετος) set at naught a treaty, promise, etc., πίστιν Plb. 8.36.5; θυσίαν LXX 1 Ki. 2.17; διαθήκην Ep. Gal. 3.15; θεόν 1 Ep. Thess. 4.8; σύμφωνον OGI 444.18 (Ilium); deny, disprove, τἀληθές Phld. Rh. 1.5 S., cf. Sign. 37 (Pass.); — Pass., to be struck off a register, PTeb. 74.29 (ii BC); to be rejected, of a petition, POxy. 1120.8 (iii AD); — Astrol., cancel, render ineffectual, Vett.Val. 115.3, cf. 105.8 (Pass.). c. dat., refuse one΄s assent, τοῖς ὑπὸ Τιμαίου εἰρημένοις Plb. 12.14.6.
deal treacherously with, break faith with, τινά Plb. 9.36.10, LXX Is. 1.2, Ev. Marc. 6.26; εἴς τινα LXX 3 Ki. 12.19; ἐν Ἰσραήλ 4 Ki. 1.1; abs., IG 12(5).129 (Paros). Gramm., reject as spurious, D.H. Din. 9, D.L. 7.34, etc. abs., to be unsuitable, unfit, Diph. 1 D.

zu einem ἄθετον, ungesetzten, machen, d.h. ungültig machen, eine Bestimmung, Gesetz, Eid, Bund aufheben, z.B. μερισμόν Polyb. 31.18, der das Wort oft hat ; πίστιν, die Treue brechen, 8.2.5, τοὺς ὅρκους 15.1.9, τὰς ὁμολογίας 15.17.3 ; τὴν ἐπαγγελίαν, fein Versprechen zurücknehmen, 30.3.7 ; c. dat., ἀθετεῖν τοῖς ὑπ' ἄλλου εἰρημένοις, dem Gesagten nicht belstimmen, 12.14.6 ; ἀθετείσθω, es soll ungültig sein, 16.12.11. Oft im NT ; auch Plut. Cor. 38. – Bei den Gramm. als unecht verwerfen, sehr oft Scholl. Homer.; zu unterscheiden von οὐδὲ γράφειν, die Stelle gar nicht im Texte lassen ; wer ἀθετεῖ, läßt die Stelle im Texte stehen, setzt aber vor jede Zeile einen Obelos (–). – Auch Luc. ver. hist. 2.20.

ἀθετέω, -ῶ (< τίθημι), [in LXX for seventeen different words, פּשׁע, מרד, בּגד, מעל, etc., often meaning, as 1Ki.13:3 (Heb., al.), to revolt; properly, to make ἄθετον , or do away with what has been laid down (see DCG, i, 453 f.)].
__1. to set aside, disregard (in Gramm., to reject as spurious): διαθήκην , Gal.3:16; ἐντολήν , Mrk.7:9; νόμον . Heb.10:28; πίστιν , 1Ti.5:12.
__2. to nullify, make void: Luk.7:30 (see Field, Notes, 59), 1Co.1:19, Gal.2:21.
__3. to reject: Mrk.6:26 (Field, op. cit., 30), Lk 10:16, Jhn.12:48, I Th 48, Ju 8 (for exx. in π., see MM, VGT, see word).
† (AS)