ἀ·εργός, ός, όν :
      1 qui ne travaille pas, oisif, paresseux, IL. 9, 320 ; OD. 19, 27 ; HÉS. O. 301 ; THCR. Idyl. 15, 26 ; 28, 15 ; avec un gén. ἔργων αἰσχρῶν ἀ. THGN. 1177, qui ne met pas la main à des œuvres honteuses ;
      2 qui rend paresseux, NIC. Th. 381.

➳ Gén. éol. ἀέργω, THCR. Idyl. 28, 15.

Étym. ἀ, ἔργον ; cf. ἀργός.

όν, not working, idle, Il. 9.320, Od. 19.27, Hes. Op. 303, Theoc. 28.15, etc. ; opp. ἐνεργός, Hp. de Arte II; c. gen., not working out, not doing, ἔργων αἰσχρῶν ἀπαθὴς καὶ ἀ. Thgn. 1177; — of things, inert, Aret. SD 1.9. Adv. -γῶς PFlor. 295.5 (vi AD). Act., debilitating, μάλκαι Nic. Th. 381 codd. — Att. ἀργός.

(ἀργός),
1) untätig, Hom. zweimal, Il. 9.320 ὁμῶς ὅ τ' ἀεργὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὰ ἐοργώς, Od. 19.27 οὐ γὰρ ἀεργὸν ἀνέξομαι ; Hes. O. 302 λιμὸς γάρ τοι πάμπαν ἀεργῷ σύμφορος ἀνδρί κτἑ ; ἀεργοῖς αἰὲν ἑορτά Theocr. 15.26 ; δόμοι 28.15 ; vgl. Nic. Th. 381.
2) vom Acker, nicht bestellt, Theophr.

not-working, idle , (Homer), etc.;—; ἀεργοὶ δόμοι idle houses, i. e. where people are idle , (Theocritus Poeta Bucolicus)—;Cf. attic ἀργός. (ML)