ος, ον [ᾰῠᾰ]
      1 impuissant, faible : ἀδ. σώματι, LYS. 197, 26, invalide ; οἱ ἀδ. ESCHN. 14, 40, les invalides, càd. les citoyens que des blessures ou des infirmités naturelles rendaient impropres à soutenir leur vie ; ἀδ. νέες, HDT. 6, 16, navires hors de service ; ἀδ. χρήμασι, THC. 7, 18, pauvre ; avec l’inf. impuissant ou impropre à, incapable de, HDT. 3, 138 ; THC. 1, 73 ; EUR. H.f. 56 ; ARSTT. Rhet. 2, 2, 7, etc. ; εἴς τι, PLAT. Hipp. mi. 366 b ; κατά τι, ATH. 1 f ; τι, ATT. impuissant à faire qqe ch., impropre à qqe ch. ; abs. incapable, EUR. I.A. 369 ;
      2 impossible : τὸ ἀδ. HDT. 9, 60 ; ATT. ; τὰ ἀδ. ATT. l’impossible ; τὰ ἀδ. καρτερεῖν, EUR. I.A. 1370, s’obstiner à faire l’impossible ; ἀδύνατόν ἐστι, HDT. 1, 32 ; ἀδύνατά ἐστι, HDT. 1, 91, etc. ; THC. 2, 74, etc. il est impossible de, inf. ; ἀδύνατόν τινι ὥστε, PLAT. Prot. 338 c, m. sign.

• Cp. -ώτερος, THC. 3, 37 ; XÉN. Mem. 2, 65, etc. ; PLAT. Gorg. 483 d, etc. • Sup. -ώτατος, XÉN. Hell. 6, 4, 11 ; PLAT. Phil. 15 b, etc. ; EUP. 2-1, 461 Meineke.

➳ Rare en poés. ; parmi les Trag. seul. EUR. H.f. 56, Andr. 746, etc.

ον, of persons, unable to do a thing, c. inf., Hdt. 3.138, Epich. 272, E. HF 56, etc. ; ἀ. εἰπεῖν Arist. Rh. 1379a2; ἀ. ὥστε… Onos. 1.13; Comp., τὸν δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου [πλέον ἔχειν] Pl. Grg. 483d; Sup. -ώτατος, λέγειν Eup. 95. abs., without strength, powerless, weakly, Hdt. 5.9, E. Ion 596, Andr. 746; οἱ ἀ. men disabled for service, whether as invalids or paupers, Lys. 24 tit., Arist. Ath. 49.4; ἐν τοῖς ἀ. μισθοφορεῖν Aeschin. 1.103; ἀ. σώματι Lys. 2.73; ἀ. χρήμασι poor, Th. 7.28; εἴς τι Pl. Hp. Mi. 366b; οἱ ἀδυνατώτατοι persons of no importance, Phld. Herc. 1457.8; of ships, disabled, Hdt. 6.16; τὸ ἀ.
want of strength, Pl. Hp. Ma. 296a; τὰ ἀ.
disabilities, D. 18.108. of things, impossible, E. Or. 665, Hel. 1043; ἐλπίδες unrealizable, Democr. 58; τὸ ἀ. Arist. Cael. 280b12; ἡ εἰς τὸ ἀ. ἀπαγωγή reductio ad impossibile, APr. 29b5; ὁ διὰ τοῦ ἀ. συλλογισμός, ἡ διὰ τοῦ ἀ. δεῖξις, ib. 34b30, 45a35; ἀδύνατα βούλομαι Lync. 1.12; — ἀδύνατόν [ἐστι] c. inf., Hdt. 1.32, al. ; ἀδύνατά [ἐστι] Pi. P. 2.81, Hdt. 1.91, 6.106, Th. 1.59; ἀ. ὑμῖν ὥστε… Pl. Prt. 338c; ὑμέας καταλελάβηκε ἀ. τι βοηθέειν Hdt. 9.60; τὰ ἀ. καρτερεῖν E. IA 1370; τολμᾶν ἀδύνατα Id. Hel. 811; ἀδυνάτων ἐρᾶν Id. HF 318, cf. Luc. DDeor. 8, etc. ; prov., ἀδύνατα θηρᾷς Macar. 1.26; Comp. ἀδυνατώτερον, ἔτι… εἰ οἷόν τε… Pl. Tht. 192b, cf. Prm. 138d; Sup., ὃ δὴ πάντων ἀδυνατώτατον Id. Phlb. 15b. Adv. -τως without power or skill, feebly, ἀμύνεσθαι Antipho 4.3.3, cf. 3.3.4 (Comp.), Lys. 12.3; — ἀ. ἔχειν to be unwell, Pl. Ax. 364b; to be unable, c. inf., Arist. Rh. Al. 1435a16; ἀ. ἔχει it is impossible, Epicur. Ep. 2 p. 49U. ; ἀ. λέγεται it is an impossible story, Phld. Rh. 2.122 S. — Rare in poetry; Trag. only in E.

1) unvermögend, nicht im Stande, ἀμύνεσθαι, sich zu wehren, Thuc. 2.11 ; λέγειν 3.42 ; ἀδυνατώτατος λέγειν Eupol. bei Plut. Alc. 13 ; vgl. Her. 5.9 ; Xen. Mem. 2.6.25 ; χρήμασι, arm, Thuc. 7.28 ; σώματι, zum Kriegsdienste untauglich, Invalide, s. Lys. or. 24 περὶ ἀδυνάτου ; zu arm zum Dienst, Aesch. 1.103 ἐν τοῖς ἀδυνάτοις μισθοφορεῖν, vgl. Böckhs Staatshh. I p. 260 ff.; εἴς τι Plat. Hipp. min. 366b.
2) Pass. unmöglich, τὸ ἀδύνατον u. τὰ ἀδ., die Unmöglichkeit, Her. 9.60 ; Eur. Iph.A. 1370 ; καὶ χαλεπὰ ἔργα Xen. Cyr. 1.1.3 ; An. 5.6.10 ; ἀδύνατόν ἐστι τυχεῖν Pind. N. 7.55 ; ἐθέλειν Plat. Rep. II.381c ; ἀδύνατά ἐστι, Pind. P. 2.81 ; Thuc. 8.60 ; ἀδ. ὑμῖν, ὥστε ἑλέσθαι Plat. Prot. 338c.
• Adv., ἀδυνάτως ἔχειν, unmöglich sein, nicht im Stande sein, Antiph. 5.76 ; Plat. Axioch. 364b ; πρὸς τὰς στρατείας Plut. Ages. 27.

ἀ-δύνατος, -ον,
[in LXX for אֶבְיוֹן, דַּל, etc. ;]
__1. of persons, unable, powerless: Act.14:8; figuratively Rom.15:1 (MM, VGT, see word).
__2. Of things, impossible: Mat.19:26, Mrk.10:27, Luk.18:27, Rom.8:3, Heb.6:4,18 10:4 11:6.
† (AS)