ας (ἡ) [ᾰδῐ] injustice, tort, faute, HDT. 4, 1 ; ATT. ; au pl. PLAT. Phæd. 88 a, etc. ; τῆς πόλεως, DÉM. 24, 142 Baiter-Sauppe, envers l’État ; περί τινα, XÉN. Cyr. 8, 8, 7, envers qqn ; ἀδικίης (ion.) ἄρχειν, HDT. 1, 130, etc. être l’agresseur, l’offenseur ; cf. ἄδικος.

Étym. ἄδικος.

Ion. -ίη, ἡ, wrongdoing, injustice, ἀδικίης ἄρχειν Hdt. 1.130, cf. 4.1, E. Or. 28, Pl. Grg. 477c, al. ; τύχῃ μᾶλλον ἢ ἀδικίᾳ Antipho 6.1; ΄foul΄ in racing, Anon. in SE 30.15.
wrongful act, offence, Hdt. 6.136; καταγνόντες αὑτῶν ἀδικίαν And. 1.3; — in pl., Pl. Phd. 82a, etc.

ἡ, Ungerechtigkeit, Kränkung, Her. 6.136. Bei Att. eigtl. die Gesinnung, περὶ θεοὺς ἀσέβεια, περὶ ἀνθρώπους ἀδ. Xen. Cyr. 8.8.7, wogegen ἀδίκημα die einzelne Aeußerung derselben ; doch auch ἐπ' ἀδικίᾳ τῆς πόλεως, dem Staate zum Schaden, Dem. 24.142.

ἀδικία, -ας, ἡ
(< ἄδικος), [in LXX for עָוֹן, פֶּשַׁע, עָוֶל, etc. ;]
__1. injustice: Luk.18:6, Rom.9:14.
__2. unrighteousness, iniquity: Jhn.7:18, Act.8:23, Rom.1:18, 29 2:8 6:13, 2Ti.2:19, 1Jn.1:9 5:17; opp. to ἀλήθεια, 1Co.13:6, 2Th.2:12; to δικαιοσύνη ], Rom.3:5; ἀπάτη τῆς ἀ., 2Th.2:10; μισθὸς ἀδικίας, Act.1:18, 2Pe.2:13,15; ἐγράται τῆς ἀ., Luk.13:27; μαμωνᾶς τῆς ἀ., Luk.16:9; κόσμος τῆς ἀ., Jas.3:6; οἰκονόμος τῆς ἀ., Luk.16:8.
__3. = ἀδίκημα, an unrighteous act: ironically, a favour, 2Co.12:13; pl., Heb.8:12 (Cremer, 261; MM, VGT, see word).
† (AS)