ἀ·δευκής, ής, ές, p.-ê. non doux, amer, triste, cruel, inconsidéré, OD. 4, 489, etc.

Étym. sens et étym. obscure ; p.-ê. apparenté à ἐνδυκέως.

ές, Hom. only in Od., ὀλέθρῳ ἀδευκέϊ 4.489; ἀδευκέα πότμον 10.245; φῆμιν ἀδευκέα 6.273, cf. A.R. 2.267, etc. (Expl. by Scholl. either (cf. δεῦκος) not sweet, i.e.
bitter, cruel, or (cf. δεύκει)
unexpected, cf. Apollon.Soph. Lex., Hsch. ; — ἀ. φωνή expl. as not imitative, opp. πολυδευκής, Ael. NA 5.38.)

ές (δεῦκος), nicht süß, bitter, Hom. als v.l. Od. 1.46 ἀδευκέϊ κεῖται ὀλέθρῳ für ἐοικότι, s. Apoll. Lex.Hom. 9.15 Eust. Od. 4.489 ; außerdem dreimal, Od. 4.489 ὤλετ' ὀλέθρῳ ἀδευκέϊ, 10.245 ἀγγελίην ἑτάρων ἐρέων καὶ ἀδευκέα πότμον, 6.273 τῶν ἀλεείνω φῆμιν ἀδευκέα. So ἄτη Ap.Rh. 1.1037, im eigentl. Sinne θάλασσα 2.388 ; καπνός Dion.Per. 611.