ατος (τὸ) [ᾰῐ]
      1 injustice, tort, faute, HDT. 1, 2, etc. ; ATT. : πρός τινα, DÉM. 476, 6, envers qqn ; ἀδ. τῶν νόμων, DÉM. 586, 11, tort envers la loi : ἐν ἀδικήματι θέσθαι τι, THC. 1, 35, ou θεῖναί τι, DÉM. 188, 19, faire un crime de qqe ch. à qqn ; particul. délit, p. opp. à ἁμάρτημα, simple faute, et à ἀτύχημα, cas de force majeure, ARSTT. Rhet. 1, 13, 3 ;
      2 particul. bien mal acquis, PLAT. Rsp. 365 e, Leg. 906 d.

Étym. ἀδικέω.

ατος, τό, (< ἀδικέω) wrong done, Hdt. 1.2, 100, etc. ; properly, intentional wrong, opp. ἁμάρτημα and ἀτύχημα, Arist. EN 1135b20 sq., Rh. 1374b8; ἀ. ὥρισται τῷ ἑκουσίῳ Id. EN 1135a19; c. gen., wrong done to…, ἀ. τῶν νόμων D. 21.225; also ἀ. πρός τινα Arist. Rh. 1373b21; ἀ. εἴς τι D. 37.58; περί τι Plu. 2.159c; — ἐν ἀδικήματι θέσθαι to consider as a wrong, Th. 1.35; ἀ. θεῖναί τι D. 14.37; ψηφίζεσθαί τι ἐν ἀ. εἶναι Hyp. Eux. 20.
error of judgement, dub. in Plb. 9.20a. 7.
that which is got by wrong, ill gotten goods, Pl. R. 365e, Lg. 906d.

τό, Unrecht, Beleidigung, Her. 1.2 ; Verbrechen, θανάτων ἄξια Plat. Legg. VI.778d ; Xen. Mem. 2.2.3 ; vgl. Arist. Eth. Nic. 5.7 ; τὰ πρός τινα ἀδ. Dem. Lept. 63 ; das durch Unrecht erworbene, gestohlene Gut, Lys. 27.6 ; vgl. Plat. Legg. X.906d ; neben ἁρπάσματα Rep. II.365e.

ἀδίκημα, -τος, τό
(< ἀδικέω), [in LXX for עָוֹן, פֶּשַׁע, etc. ;]
a wrong, injury, misdeed (MM, VGT, see word): Act.18:14 24:20, Rev.18:5.†
(AS)