1 être dégoûté de, se dégoûter de, dat. OD. 1, 134 ;
2 être las, fatigué, accablé (de fatigue, de sommeil, etc.) dat. IL. 10, 98, 312, 399.

➳ Seul. ao. opt. 3 sg. ἀδήσειεν, OD. l. c. ; pf. part. ἀδηκότες, mieux que ἀδδ- IL. ll. cc.

Étym. incert. ; cf. p.-ê. ἅδην.

[ᾱ], to be sated with, c. dat., only in aor. and pf., μὴ ξεῖνος… δείπνῳ ἁδήσειε lest he should be sated with the repast, feel loathing at it, Od. 1.134 (v.l. ἀηδήσειε) καμάτῳ ἁδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ sated with toil and sleep, Il. 10.98, cf. 312, 399, 471, Od. 12.281; cf. ἅδην.

nur δείπνῳ ἀδήσειεν Od. 1.134, Unlust am Mahle empfinden, καμάτῳ ἀδηκότες Il. 10.312, 399, 471, von Müdigkeit ermattet, verdrossen, 10.98, Od. 12.281 καμάτῳ ἀδηκότες (-ας) ἠδὲ καὶ ὕπνῳ. Buttmann Lexil. 2.127 ff betrachtet ἀδέω als ausgezogen aus ἀηδέω (ἀηδής, α priv. u. ἡδύς), so daß α lang wäre. Vgl. ἄκων aus α priv. u. ἑκών, ἀεργός = ἀργός, u. die Zeugnisse bei Buttmann über die Ionische Aussprache von ἀηδής, ἀηδία. Man schreibt aber auch ἀδδήσειεν und ἀδδηκότες ; vgl. ἄδην u. ἄδος. Apoll. Lex.Hom. 9.9 ἀδηκότες ἄδην ἔχοντες καὶ πεπληρωμένοι· »ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀδηκότες« ἀηδῶς διατεθειμένοι, τὸ δὲ παραπλήσιον ἐπὶ τοῦ »δείπνου ἀδήσειεν ὑπερφιάλοισι μετελθών«, ἀντὶ τοῦ ἀηδισθείη ; vgl. EM. u. Scholl. Il. 10.98 (Aristonic.) Od. 1.134, 12.281.