ἀ·δάμας, αντος (ὁ) [ᾰᾰᾱ]
   I subst. :
      1 le fer le plus dur, acier, HÉS. O. 149, Sc. 231, Th. 161 ;
      2 sorte de métal composé très dur, ressemblant à de l’or, PLAT. Tim. 59 b ;
      3 postér. diamant, TH. Lap. 19 ;
   II adj. qu’on ne peut dompter ou briser, ORPH. Lith. 192 ; fig. inflexible, THCR. Idyl. 2, 34.

Étym. inconnue, p.-ê. terme d’emprunt ; ἀ, δαμάω par étym. populaire.

αντος, ὁ, (< δαμάω); — first in Hes. (in Hom. only as pr. n.), properly, unconquerable; Subst., adamant, i.e. the hardest metal, prob.
steel, χλωρός, πολιός, Hes. Sc. 231, Th. 161; metaph, ἀδάμαντος ἔχον κρατερόφρονα θυμόν Op. 147; of anything fixed, unalterable, ἔπος ἐρέω ἀδάμαντι πελάσσας Orac. ap. Hdt. 7.141; ἀδάμαντος δῆσεν ἅλοις fixed them with nails of adamant, i.e. inevitably, Pi. P. 4.71, cf. APl. 4.167 (Antip.Sid.); τὸν ἐν ᾍδα κινήσαις ἀδάμαντα Theoc. 2.34.
diamond, Thphr. Lap. 19, Paus. 8.18.6, Peripl. M.Rubr. 56; prob. so meant in Pl. Ti. 59b, Plt. 303e, cf. Plin. HN 37.55. metaph, ὁ πόνος ἀδάμαντος, of love, Alex. 245.13. Adj., unbreakable, ἀνακτίτης Orph. L. 192.

αντος, ὁ (eigtl. nicht zu überwältigen), das härteste Eisen, Stahl, zuerst bei Hes. Sc. 137 ; πολιός Th. 161 ; χλωρός Sc. 230, wo man an Kupfer gedacht hat ; Pind. P. 4.71. Auch verschiedene Erzmischungen, vgl. Plat. Polit. 303d, Tim. 59b. Der Diamant erst seit Theophr., s. Pinder de adamante. Uebertr., wie im Orakel Her. 7.141 ἔπος ἐρέω ἀδάμαντι πελάσσας, Bei Theocr. 2, ᾍδης, der Unerbittliche.

1. properly the untamed, unconquerable :
2. as Substantive adamant , i. e. the hardest metal, probably steel : metaphorically of any thing unalterable , ἔπος ἐρέω ἀδάμαντι πελάσσας having fixed it firm as adamant , (Oracle quoted in Herdotus Historicus)
3. the diamond , (Theophrastus Philosophus)
4. as adjective, metaphorically, the inflexible , of Hades, (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)