[ᾰ]
   I dép. (f. ἀγωνιοῦμαι, postér. ἀγωνίσομαι, ao. ἠγωνισάμην, pf. ἠγώνισμαι) :
      1 concourir dans les jeux publics, lutter, disputer le prix, HDT. 2, 160 ;
      2 combattre, lutter, en gén. : περί τινος, THC. 6, 16, pour qqe ch. : πρός τινα, THC. 1, 36, contre qqn ; ἀγ. ἀγῶνα, EUR. Suppl. 427 ; μάχην, PLUT. Per. 10, soutenir une lutte, un combat ; ἀγ. στάδιον, HDT. 5, 22, disputer le prix du stade ; t. de droit : ἀγ. δίκην, LYS. 98, 14 ; DÉM. 653, 26, soutenir un procès ; ἀγ. ψευδομαρτυριῶν (s.-e. δίκην) DÉM. 741, 20, se défendre contre des déclarations de faux témoins ; ἀγ. φόνον, EUR. Andr. 336, avoir à se défendre contre une accusation de meurtre ; ἀγ. λόγον, PLUT. Dem. 15, prononcer un plaidoyer ; p. anal. ἀγ. δρᾶμα, en parl. du poète, faire représenter une pièce, ARSTT. Poet. 7, 11 ; ou, en parl. de l’acteur, jouer une pièce, DÉM. 418, 5 ; p. ext. lutter, se donner de la peine, faire effort. LYS. 160, 6 ; ἃ ἠγωνίσω, DÉM. 420, 4, les efforts que tu as faits ;
   II pass. (f. ἀγωνισθήσομαι, qqf. ἀγωνιοῦμαι ; ao. ἠγωνίσθην ; pf. ἠγώνισμαι) :
      1 être l’objet d’une lutte, d’un combat : πολλοὶ ἀγῶνες ἀγωνίδαται (ion.) HDT. 9, 26, 7, beaucoup de luttes ont été soutenues ;
      2 t. de droit, être débattu, en parl. d’une loi, d’une affaire, DÉM. 709, 7 ; τὰ ἠγωνισμένα, EUR. Suppl. 465 ; DÉM. 745, 21, les points controversés.

➳ Prés. d’ord. act., mais pass. DÉM. l. c. Fut. ἀγωνιοῦμαι, d’ord. act., mais pass. DÉM. 516, 18. Fut. pass. ἀγωνισθήσομαι, seul. ARSTD. 39, 504. Fut. moy. ἀγωνίσομαι, seul. DS. 13, 21 dout. Ao. dor. ἀγωνισάμαν [ᾰγ] ANTH. 11, 81 ; pf. 3 pl. ion. ἀγωνίδαται, HDT. 9, 26, 7.

Étym. ἀγών.

fut. -ιοῦμαι E. Heracl. 992, etc. (in pass. sense, v. infr. B); -ίσομαι only in late writers, as Porph. Abst. 1.31; -ισθήσομαι Aristid. 1.504J. ; aor. ἠγωνισάμην E. Supp. 427, etc. ; pf. ἠγώνισμαι (in act. sense) Id. Ion 939, Ar. V. 993, Isoc. 18.31 (Pass., v. infr. B); aor. ἠγωνίσθην in pass. sense, infr. B; act. form ἀγωνίσας IG 4.429 (Sicyon): — contend for a prize, esp. in the public games, Hdt. 2.160, al. ; πρός τινα Pl. R. 579c, al. ; περί τινος about a thing, Hdt. 8.26; Ὀλυμπίασιν Pl. Hp. Mi. 364a; περὶ πρωτείων D. 18.66; ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας Id. 18.177; freq. c. acc. cogn., ἀ. στάδιον Hdt. 5.22; τῶν ἀγώνων, οὓς περὶ τῆς ψυχῆς ἠγωνίζεσθε D. 18.262; ἀγῶνα… τόνδ’ ἠγωνίσω thou didst provoke this contest, E. Supp. 427, cf. Ion 939; ἠγωνίζου τι ἡμῖν ; Pl. Ion 530a; metaph, τὰ τῆς ψυχῆς Ὀλύμπια Porph. Abst. l.c. fight, Hdt. 1.76, 82, al. ; περὶ τῶν ἁπάντων Th. 6.16; πρός τινα Id. 1.36, cf. 8.27; c. acc. cogn., μῶν τι κεδνὸν ἀγωνίζετο ; E. Heracl. 795; [μάχην] ἀγωνίσαντο E. Supp. 637.
contend for the prize on the stage, of the rhapsode, Hdt. 5.67; of the playwright, Ar. Ach. 140, 419; of the actor, D. 19.246, cf. 250, Arist. Po. 1451a8; of the choragus, D. 21.66; c. acc., δράματα IG 12(7).226 (Amorgos); generally, contend for victory, καλῶς… ἠγώνισαι Pl. Smp. 194a, cf. Mx. 235d; argue, ὅλῳ τῷ πράγματι about the question as a whole, Hp. Mi. 369c; esp.
argue sophistically, opp. διαλέγομαι, Tht. 167e. of public speaking, X. Mem. 3.7.4; ἀ. πρὸς ἀπόδειξιν Arist. Fr. 133 (Theodect. ap. Rh. 6.19 W.).
contend in court, as law term, Antipho 5.7; c. acc. cogn., ἀ. δίκην, γραφήν fight a cause to the last, Lys. 3.20, D. 23.100; ἀ. ψευδομαρτυριῶν (sc. γραφήν) Id. 24.131; ἀ. ἀγῶνα And. 1.20, Lys. 7, 39; ἀ, φόνον fight against a charge of murder, E. Andr. 336; αὐτοῖς ἀ. τοῖς πράγμασιν grapple with the facts of the case, Arist. Rh. 1404a5. generally, struggle, exert oneself, c. inf., Th. 4.87; εὖ ἀ. Lys. 20.22, cf. Plu. Phoc. 37. Pass., to be decided by contest, brought to issue, mostly in pf., πολλοὶ ἀγῶνες ἀγωνίδαται Hdt. 9.26; τὰ ἠγωνισμένα points at issue, E. Supp. 465, D. 24.145; rarely in pres., ὁ ἀγωνιζόμενος νόμος the law on trial, D. 24.28; or aor., δεινὸς… κίνδυνος ὑπὲρ τῆς… ἐλευθερίας ἠγωνίσθη Lys. 2.34; ἠγωνίσθη λαμπρῶς (impers.) Plu. Sert. 21; fut. Med. in pass. sense, ἀγωνιεῖται καὶ κριθήσεται τὸ πρᾶγμα shall be brought to issue and determined, D. 21.7.

Dep. Med., fut. auch ἀγωνιοῦμαι, z.B. Xen. An. 3.1.17 ; Eur. Andr. 336 ; wettkämpfen in den öffentlichen Kampfspielen, Her. z.B. στάδιον, im Wettlauf, 5.22 ; auch ῥαψῳδοὶ ἀγ., 5.67 ; vgl. ἀποβάτην ἀγ. Plut. Phoc. 20. Am häufigsten ἀγῶνα ἀγωνίζομαι, einen Kampf, in den verschiedenen Bdtgn von ἀγών, kämpfen ; ἀγώνισμα Pol. 1.4.5 ; ἔφεσιν Luc. Prom. 4 ; μάχην Plut. Pericl. 10 ; ἀγωνίζεσθαί τι, etwas ausfechten, Ar. Eq. 617 ; wetteifern mit einem, Xen. Cyr. 8.4.4. Dah. übh. kämpfen, περί τινος, über etwas, Thuc. 2.63 ; Xen. An. 3.1.43 ; Isocr. 1.1 ; πρός τινα, gegen Jemand, Thuc. 1.36 u. sonst. Vor Gericht einen Prozeß haben, Andoc. 4.8 ; ἀγων. ψευδομαρτυριῶν, falsches Zeugnisses wegen angeklagt sein, Dem. 24.131 ; ξενίας Lys. 13.60 ; ἀγωνιεῖται καὶ κριθήσεται τὸ πρᾶγμα, wird vor Gericht kommen und entschieden werden, Dem. 21.7 ; ὁ νόμος ἀγωνίζεται 24.28, auf die Abschaffung des Gesetzes ist angetragen. Auch perf. pass. πολλοὶ ἀγῶνες ἀγωνίδαται, für ἠγωνισμένοι εἰσίν, Her. 9.26, sind gekämpft worden ; οἱ κεκριμένοι καὶ ἠγωνισμένοι, die vor Gericht schon ihr Urteil empfangen haben, Dem. 24.145 ; ὁ κίνδυνος ἠγωνίσθη Lys. 2.34. – Vom Wettkampf der dramat. Dichter auf der Bühne, Ar. Ach. 140, 419 ; vom Dichter, ein Drama aufführen, wie Arist. poet. 7.11 ; auch vom Schauspieler, Dem. 19.246. Oeffentliche Prunkreden halten, Plat. Men. 235d ; überh. über wissenschaftliche Gegenstände öffentlich disputieren, Symp. 194a ; dem διαλέγεσθαι im Sinn des Plato entgegengesetzt, Theaet. 167e ; wie Xen. Mem. 3.7.4 ἀγ. ἐν τῷ πλήθει dem ἰδίᾳ διαλέγεσθαι ; vgl. τὰ ἠγωνισμένα, das Besprochene, Eur. Suppl. 481. – Ueberh. sich anstrengen, Thuc. 4.87, c. inf.

ἀγωνίζομαι
(< ἀγών), [in LXX: Da TH 6:14 (שׂוּם בָּל), Sir.4:28, I, II, 4Mac .5 * ;]
__1. to contend for a prize: 1Co.9:25,
__2. to fight, struggle, strive: Jhn.18:36; metaph. (MM, VGT, see word). Col.1:29 4:12, 1Ti.4:10 6:12, 2Ti.4:7; with inf. (Field, Notes, 66), Luk.13:24 (Cremer, 609)
† (AS)