'ης (ἡ) :
      1 action d’étrangler ou de pendre, ESCHL. Eum. 746 ; EUR. Her. 246, etc. ; au plur. EUR. Hel. 200 ; ARSTT. Probl. 30, 1, 26 ; au pl. βραχίονος ἀγχόναι, EUR. H.f. 151, bras qui étreignent de manière à étouffer ; ἔργα κρείσσον' ἀγχόνης, SOPH. O.R. 1374, crimes trop graves pour être expiés seulement par la strangulation ; fig. ἀγχόνη καὶ λύπη τούτῳ ἦν, ESCHN. 2, 38 Baiter-Sauppe, c’était pour lui une angoisse et un chagrin ; ἀγχόνη ἂν γένοιτο τὸ πρᾶγμα αὐτοῖς, LUC. Tim. 45, il y aurait eu pour eux de quoi se pendre ;
      2 lacet pour étrangler ou pendre, SIM. AM. Iamb. fr. 1, 18 ; EUR. Hipp. 802.

Étym. ἄγχω.

'

ἡ, (< ἄγχω) strangling, hanging, ἀγχόνης… τέρματα A. Eu. 746; ἔργα κρείσσον’ ἀγχόνης deeds too bad for hanging, S. OT 1374; τάδ’ ἀγχόνης πέλας ΄tis nigh as bad as hanging, E. Heracl. 246; ταῦτ’ οὐχὶ… ἀγχόνης ἔστ’ ἄξια ; Id. Ba. 246; ταῦτα… οὐκ ἀ. ; Ar. Ach. 125; οἱ δ’ ἀγχόνην ἥψαντο Semon. 1.18; rare in Prose, ἀ. καὶ λύπη Aeschin. 2.38; — in pl., ἐν ἀγχόναις θάνατον λαβεῖν E. Hel. 200, cf. ib. 299, HF 154; αἱ ἀ. μάλιστα τοῖς νέοις Arist. Pr. 954b35. = μανδραγόρα, Ps.-Dsc. 4.75.

ἡ, das Erdrosseln, Erhenken, τέρμα ἀγχόνης, dem φάος βλέπειν gegenüber, Aesch. Eum. 716 ; oft bei Eur. bes. im plur., z.B. βραχίονος ἀγχόναισιν ἐξελεῖν λέοντα, mit den Armen ihn erdrosseln, Herc.F. 153 ; βρόχος ἀγχόνης Hippol. 802 ; auch der Strick selbst, ἐν ἀγχόναις θάνατον ἔλαβε Hel. 201 ; vgl. Hippol. 776. Zu merken sind Wendungen wie ἔργα κρείσσον' ἀγχόνης Soph. O.R. 1374, die nicht mit dem Erhenken gebüßt werden ; ταῦτ' οὐχὶ δεινῆς ἀγχόνης ἐστ' ἄξια Eur. Bacch. 246 ; wofür Ar. kurz sagt : ταῦτα δῆτ' οὐκ ἀγχόνη ; ist das nicht zum Erhenken ? Ach. 125 ; ἀγχόνη ἂν γένοιτο τὸ πρᾶγμα αὐτοῖς, das wurde ihnen die Kehle zuschnüren, Luc. Tim. 45. Dah. übh. Angst u. Qual, ἀγχ. καὶ λύπη τούτῳ ἦν Aesch. 2.38. – Sonst in Prosa bei Plut. u. Sp. (VLL machen einen Akzentunterschied : ἀγχονή, das Erhenken, ἀγχόνη, der Strick, der sich in den mss. nicht beobachtet findet.)