ἀγριόω-ῶ (seul. 3 sg. ao. ἠγρίωσε) :
   I act. rendre sauvage, d’où exaspérer, irriter contre, dat. EUR. Or. 616 ;
   II pass. (ao. ἠγριώθην, pf. ἠγρίωμαι) :
      1 avoir un aspect sauvage, en parl. de plantes, de pays, TH. C.P. 5, 3, 6 ; d’hommes, EUR. Or. 226 ;
      2 au mor. être sauvage, farouche, violent, cruel, SOPH. Ph. 1321 ; EUR. El. 1031 ; fig. en parl. de la mer, être furieux, PLUT. Pyrrh. 15 ; en parl. de maladies, s’exacerber, HPC. Aër. 282.

➳ Sur l’emploi de l’act. et du pass. v. ἀγριαίνω.

Étym. ἄγριος.

aor. ἠγρίωσα E. Or. 616, the act. tenses being mostly supplied by ἀγριαίνω, (< ἄγριος): — makewild or savage, provoke, ἣ τῇ τεκούσῃ σ’ ἠγρίωσε against thy mother, E. l.c. mostly in Pass., ἀγριοῦμαι Hp. Aër. 4; impf. ἠγριούμην E. El. 1031 codd. ; aor. ἠγριώθην Plu. Per. 34; pf. ἠγρίωμαι S. Ph. 1321, E. IT 348, Ar. Ra. 897: — grow wild; in pf. to be wild, properly of plants, countries, etc., νῆσος ἠγριωμένη τῇ ὕλῃ Thphr. HP 5.8.2, cf. CP 5.3.6; of men, to be unkempt, ὡς ἠγρίωσαι διὰ μακρᾶς ἀλουσίας E. Or. 226, cf. 387. in moral sense, to be savage, cruel ἠγρίωσαι S. Ph. l.c., cf. E. El. l.c., etc. ; γλῶσσα… ἠγρίωται, of Aeschylus, Ar. l.c. ; metaph, ἠγριωμένον πέλαγος an angry sea, Plu. Pyrrh. 15.
Medic., become malignant, of wounds, Hp. l.c.

wild machen, pass. verwildern, zunächst von Pflanzen, Theophr.; vom Lande, ὁ τόπος ἠγρίωτο βάτοις Long. 1.20 ; πρόσωπον, ein Gesicht, auf dem sich der Zorn ausdrückt, Xen. Cyr. 1.4.24 ; übertr. erzürnen, Soph. Phil. 1303 ; ἐπὶ τοῖς δὲ οὐκ ἠγριούμην Eur. El. 1030, wie Plut. Pyrrh. 15 ; Luc. πέλαγος ἠγριωμένον Tox. 20 ; γλῶσσα ἠγρίωται Ar. Ran. 896 ; Plut. ἠγριώθησαν πρὸς αὐτόν, wurden gegen ihn erbittert, Pericl. 34 ; das act. erst bei Sp.