'ἀγνοέω-οῶ (impf. ἠγνόουν, f. ἀγνοήσω, ao. ἠγνόησα ; pass. ao. ἠγνοήθην, pf. ἠγνόημαι) :
      1 ne pas connaître, ignorer, abs. ou avec l’acc. HDT. 4, 156 ; etc. ATT. ; περί τινος, PLAT. Phædr. 277 d, être ignorant de qqe ch. ; avec un gén. de pers. et un acc. de chose : ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅ τι λέγομεν, PLAT. Gorg. 517 c, ignorant ce que nous disons mutuellement ; avec une prop. inf. SPT. Sap. 7, 12 ; avec une prop. au part. : τίς ἀγνοεῖ τὸν ἐκεῖθεν πόλεμον δεῦρο ἥξοντα ; DÉM. 13, 17, qui ne sait que la guerre partie de là viendra jusqu’ici ? avec une conj. ὅτι, ὡς, DÉM. 565, 8, etc. ; εἰ, XÉN. An. 6, 5, 12 ; οὐκ ἀγνοῶ, IL. 1, 537 ; 2, 807 ; 13, 28 ; ATT. je n’ignore pas, je sais fort bien ; pass. ἀγνοοῦμαι, ATT. on ne sait pas que je, etc. ; avec une conj. ἠγνοῆσθαι ξύμπασιν ὅτι, PLAT. Leg. 797 a, tout le monde ignore que, etc. ;
      2 ne pas reconnaître : τινα, OD. 20, 15 ; 23, 95 ; 24, 218, qqn ;
      3 se tromper, être dans l’erreur, ANT. 134, 30 ; ISOCR. 167 c ; au sens mor. être en faute sans le savoir, faire le mal par ignorance, PLUT. M. 533 c ; SPT. Lev. 4, 13 ; 5, 18 ; Num. 12, 11, etc. ; NT. Hebr. 5, 2.

➳ Prés. sbj. 3 sg. épq. ἀγνοιῇσι, OD. 24, 218 ; part. ion. pl. ἀγνοεῦντες, HDT. 4, 156. Impf. ion. ἠγνόεον, HPC. 2, 226 Littré. Ao. épq. et poét. ἠγνοίησα, IL. 2, 807 ; HÉS. Th. 551 ; ANTH. 9, 548 ; part. fém. ἀγνοιήσασ', OD. 20, 15. Ao. itér. 3 sg. ἀγνώσασκε, OD. 23, 95. Moy. fut. au sens pass. ἀγνοήσομαι, DÉM. 310, 7 ; LUC. J. tr. 5.

Étym. ἀ. th. γνοϝο-, γνω-; cf. γιγνώσκω.

'

Ep. ἀγνοιέω, 3 sg. subj. ἀγνοιῇσι Od. 24.218; impf. ἠγνόουν Isoc. 7.21, etc. ; fut. ἀγνοήσω B. Fr. 12, Isoc. 12.251, D. 32.10, 54.31; aor. ἠγνόησα A. Eu. 134, Th. 2.49, etc. ; Ep. ἠγνοίησα Il. 2.807, Hes. Th. 551, Ep. contr. 3 sg. ἀγνώσασκε Od. 23.95; pf. ἠγνόηκα Pl. Sph. 221d, Alex. 20.4; — Pass., fut. (of med. form) ἀγνοήσομαι D. 18.249; ἀγνοηθήσομαι v.l. in Luc. JTr. 5; aor. ἠγνοήθην, v. infr. ; pf. ἠγνόημαι Isoc. 15.171, Pl. Lg. 797a. (This Verb implies a form ἄγνοος, = ἀγνώς II): — not to perceive or recognize; Hom., almost always in aor., ἄνδρ’ ἀγνοιήσασ’ ὑλάει Od. 20.15, cf. Th. l.c., Pl. Phdr. 228a; mostly with neg., οὐκ ἠγνοίησεν he perceived or knew well, Il. 2.807, etc. ; μηδὲν ἀγνόει E. Andr. 899. — Mostly c. acc., to be ignorant of, Hdt. 4.156, S. Tr. 78; πάντα Pl. Smp. 216d; ἑαυτοὺς ἀ.
forget their former selves, D. 10.74; τὴν πόλιν ἀ.
not to discern the temper of the city, Id. 19.231; τὸν ξένον Philostr. VA 2.26; fail to understand, τὸ ῥῆμα Ev. Marc. 9.32; περί τινος Pl. Phdr. 277d; c. gen. pers. and rel. clause, ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅ τι λέγομεν Id. Grg. 517c; dependent clauses in part., τίς… ἀ. τὸν ἐκεῖθεν πόλεμον δεῦρο ἥξοντα; D. 1.15; with Conj., οὐδεὶς ἀ. ὅτι… Id. 21.156, etc. ; ἀγνοῶν εἰ… X. An. 6.5.12; — Pass., not to be known, recognized, Pl. Euthphr. 4a, Hp. Ma. 294d, etc. ; ἀγνοούμενα ὅπῃ… ἀγαθά ἐστι Id. R. 506a; ἠγνοῆσθαι ξύμπασιν ὅτι… Id. Lg. 797a; ὑπελάμβανον ἀγνοήσεσθαι D. 18.249; καιρὸν οὐ παρεθέντα οὐδ’ ἀγνοηθέντα ib. 303, cf. Isoc. 15.171; τὰ ἠγνοημένα unknown parts, Arr. An. 7.1.4. abs., go wrong, make a false step, first in Hp. Art. 46, Antipho 5.44 (dub.l.), Isoc. 8.39; part. ἀγνοῶν ignorantly, by mistake, X. An. 7.3.38, Arist. EN 1110b27; ἀγνοήσαντες And. 4.5; in moral sense, to be ignorant of what is right, act amiss, Plb. 5.11.5, cf. Ep. Heb. 5.2; — Med., fail to recognize, Gal. 14.630.

(*ΓΝΟ, s. auch ἀγνοιέω u. ἀγνώσασκε),
1) nicht kennen, nicht wissen, teils absol., Aesch. Eum. 129 ; gew. mit dem acc. der Person oder Sache, z.B. Soph. λόγον Trach. 78 ; Her. u. att. Prosa oft (Ggstz γιγνώσκω, Plat. Gorg. 472c); περί τινος Plat. Phaedr. 277d ; ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅ, τι λέγομεν Gorg. 517c ; mit dem partic., ἀγνοεῖ τὸν πόλεμον δεῦρο ἥξοντα Dem. 1.15 ; mit εἰ, Xen. An. 6.3.12. Auch oft pass. ἀγνοοῦμαι, man weiß von mir nicht, τὸ τῶν παίδων γένος ἠγνοῆσθαι ὅτι κυριώτατόν ἐστιν Plat. Legg. VII.797a. (Die Bemerk. Thom.Mag. 7, nur ἀγνοήσομαι sei attisch, findet sich in den Ausg. nicht bestätigt ; ἠγνοηκότες Alex. Ath. XIII.562d).
2) fehlen, irren aus Unkenntnis und Unvorsichtigkeit, Aesch. 3.84 ; Isocr. 7.59 ; Dem. pass. διορθοῦσθαι τὰ ἀγνοούμενα ep. 1 ; Sp. oft τὰ ἠγνοημένα.

ἀγνοέω, -ῶ (> ἁγνίζω),
[in LXX for שָׁגָה, שָׁגַג, אָשַׁם, etc. ;]
__1. to be ignorant, not to know: absol., Ι Ti 1:13, Heb.5:2; with accusative, Act.13:27 17:23, Rom.10:3, 2Co.2:11; ἐν οἷς, 2Pe.2:12; before ὅτι, Rom.2:4 6:3 7:1, 1Co.14:38; οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, a Pauline phrase: with accusative, Rom.11:25; before ὑπέρ, 2Co.1:8; περί, 1Co.12:1, 1Th.4:13. ὅτι, Rom.1:13, 1Co.10:1 (for similar usage in π., V. MM, VGT, see word). Pass.: 1Co.14:38, 2Co.6:9, Gal.1:22.
__2. not to understand: with accusative, Mrk.9:32, Luk.9:45.
† (AS)