'ας (ἡ) :
      1 éclat, beauté, parure, IL. 6, 510 au pl. ; OD. 15, 78 ; en mauv. part, orgueil, vanité, OD. 17, 310 ; au pl. OD. 17, 244 ;
      2 triomphe, gloire, joie de fête, PD. O. 13, 14, etc. ; SOPH. El. 211 ; au pl. HÉS. Sc. 272, 285 ; οὐκ ἐπ' ἀγλαΐαις πεπόταμαι, EUR. El. 175, mon cœur ne désire pas les fêtes ; p. ext. joie, plaisir, HH. Merc. 476.

➳ Ion. -ΐη, OD. ll. cc. ; dat. ép. -ΐηφι, IL. 6, 510. Mot surt. poét., rare en prose, XÉN. Eq. 5, 8 ; EL. N.A. 10, 13, etc.

Étym. ἀγλαός.

'

Ion. ἀγλαΐη, ἡ, (< ἀγλαός) splendour, beauty, κῦδός τε καὶ ἀ. καὶ ὄνειαρ Od. 15.78; ἀγλαΐηφι πεποιθώς Il. 6.510; of Penelope, Od. 18.180; splendour, magnificence, S. El. 211; ὡρῶν Jul. Or. 4.148d; in bad sense, pomp, show, [κύνας] ἀγλαΐης ἕνεκεν κομέουσιν Od. 17.310; in pl., vanities, 17.244, E. El. 175.
2. joy, triumph, Pi. O. 13.14, etc. ; pl., festivities, merriment, Hes. Sc. 272, 285.
3. adornment, of a horse΄s mane, colours of oyster΄s shell, etc., X. Eq. 5.8, Ael. NA 10.13, cf. A.R. 4.1191.
4. pr. n., Ἀγλαΐα, one of the Graces, who presided over victory in the games, Hes. Th. 945, cf. B. 3.6. — Mostly poet.

ἡ (ἀγλαός), Glanz, Pracht, im guten Sinn, Hom. von der Schönheit der Penelope, Od. 18.180 ; ähnl. Soph. El. 204 ; ἵππος ἀγλαΐηφι πεποιθώς Il. 6.510, 15.267 ; mit κῦδος verb. dem ὄνειαρ, Nutzen, entgegengesetzt Od. 15.78 ; ἀγλαΐης ἕνεκεν κύνας κομέουσιν, zum Staat, 17.310 ; vgl. ἀγλαΐας ἕνεκα ἵππῳ χαίτη Xen. Eq. 5.8 ; plur. Od. 17.244, ἀγλαΐας, τὰς νῦν ὑβρίζων φορέεις, das Vornehmtun, die Hoffahrt ; Pind. Sieg und Siegesfreude, νικαφόρος ἀγ, Ol. 13.14 ; ἀγλαΐαν πόρεν αὐτῷ I. 2.18 ; ἔδειξεν P. 6.46. Auch Hes. vrbdt ἀγλαΐαις τε χοροῖς τε, sie ergötzten sich in Festfreude u. Tanz, Sc. 272 ; vgl. 284 ; Plut. Lyc. 21 καὶ χοροὶ καὶ μοῦσαι καὶ ἀγλαΐα. – sp.D. von Freude u. Schmuck öfter, wie Strat. 37 (XII.195) die Blumen ἔαρος ἀγλαΐαι nennt. In Prosa Xen. (s. oben) u. Sp., wie Julian. – Seit Hes. Th. 909 eine der Chariten.