ή, όν [ᾰᾰ] aimable, doux, IL. 2, 164, etc. ; OD. 2, 230, etc. ; PD. I. 3, 13 ; P. 2, 13, etc. ; ESCHL. Ag. 101, etc. ; particul. (par euphémisme) en parl. des traits d’Apollon et d’Artémis qui procurent une mort douce parce que rapide, IL. 24, 759, etc. ; OD. 15, 411.

• Sup. -ώτατος, HÉS. Th. 408.

Étym. inconnue.

ή, όν (ἀγανοῖσιν is corrupt in Il. Parv. 6), poet. Adj. mild, gentle, of persons or their words and acts, ἀ. καὶ ἤπιος ἔστω σκηπτοῦχος βασιλεύς Od. 2.230, 5.8; ἀ. ἐπέεσσιν Il. 2.164, 180, etc. ; μύθοις ἀ. Od. 15.53; εὐχωλῇς Il. 9.499, Od. 13.357; δώροισι Il. 9.113; Ἀτθίς Sappho Supp. 25.15; λόγοις Pi. P. 4.101; ὀφρύι ib. 9.38; Trag. only in A. Ag. 101; αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί Mnesim. 4.56. in Hom. freq. of the shafts of Apollo and Artemis, as bringing an easy death, ἀλλ’ ὅτε γηράσκωσι…, Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν Od. 15.411, cf. 3.280, Il. 24.759, etc. ; Sup. ἀγανώτατος Hes. Th. 408, Pi. Fr. 149, Them. Or. 20.234a. Adv. -νῶς Anacr. 51.1, E. IA 601; Comp. ἀγανώτερον, βλέπειν Ar. Lys. 886. — Poet. and late Prose, Them. l.c.

ή, όν (von Γα, γάνος, mit ἄγαμαι zusammenhängend), freundlich, mild, Hom. βασιλεύς Od. 2.236, 5.8, δῶρα Il. 9.113, bes. βέλεα, die milden Geschosse des Apollo und der Artemis, welche schnellen, sanften Tod bringen ; 9.499 erkl. man εὐχωλαί besänftigende Bitten, doch vgl. εὐχωλῇς ἀγανῇσι χαίρετε Od. 13.357 ; μύθοις ἀγανοῖσι παραυδήσας 15.53 ; ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον Il. 2.180, cf 189 u. 24.772 ; – ἀγανοῖσι παρεψύχοντ' ἐπέεσσι Theocr. 13.54 ; ἀγαναὶ φωναί Mnesim. com.; ἐλπίς Aesch. Ag. 161 ; ἀγανᾷ ὀφρύϊ γελάσας, mit freundlicher Braue lachen, Pind. P. 9.33 ; λόγοι 4.151 ; χάριτες I. 3.8, usw.; Noss. 7 πρόσωπον (VI.353); – Kompar., ἀγανώτερον βλέπειν Arist. Lys. 885 ; ἀγανώτατος Hes. Th. 468;
• Adv. ἀγανῶς, Noss. 10 (IX.665).