ἀγαλλιάω-ῶ (seul. prés. et ao. ἠγαλλίασα) se réjouir, NT. Luc. 1, 47 ;

Moy. ἀγαλλιάομαι-ῶμαι (f. -ιάσομαι, ao. ἠγαλλιασάμην ou -άσθην) se réjouir : τι, SPT. Tob. 13, 7 ; τινι, SPT. Ps. 94, 1 ; ἔν τινι, ibid. 32, 1 ; ἐπί τινι, ibid. 34, 9 ; ἐπί τι, ibid. 118, 161, de qqe ch. ; avec un inf. SPT. Ps. 18, 16, de faire qqe ch.

Étym. ἀγάλλομαι.

late form of ἀγάλλομαι, rejoice exceedingly, Apoc. 19.7 (v.l. ἀγαλλιώμεθα); ἠγαλλίασα Ev. Luc. 1.47, cf. POxy. 1592.4 (iii/iv AD); — more common as Dep. ἀγαλλιάομαι, LXX Is. 12.6, al. ; fut. -άσομαι Ps. 5.11; aor. ἠγαλλιασάμην Ps. 15 (16).2, Ev. Jo. 8.56; ἠγαλλιάσθην ib. 5.35. — This family of words seems also to have been used in malam partem,

(ἀγάλλω), sich freuen, jauchzen, Luc. 1.47 ; LXX. – Häufiger im med., NT, neben χαίρειν Matth. 5.12 ; aor. ἠγαλλιάσατο Act. 16.34 ; ἀγαλλιαθῆναι Ioh. 5.35.

ἀγαλλιάω, -ῶ, Hellenistic form of cl. ἀγάλλω, to glorify, mid. -ομαι, to exult in;
[in LXX (most freq. in Pss.) chiefly for גיל, רנן pi. ;]
to exult, rejoice greatly: before ἐπί, with dative, Luk.1:47; with dative mod., 1Pe.1:8, Rev.19:7. Mid., with same sense: Mat.5:12, Luk.10:21, Act.2:26, 16:34, 1Pe.4:13; before ἵνα, Jhn.8:56; ἐν, Jhn.5:35 (1 aor. pass. perh. as mid.; but see Mozley, Psalter, 5), 1Pe.1:6 (Cremer, 590).†
(AS)