εος-ους (τὸ) :
      1 souffle frais, fraîcheur, froid, OD. 10, 555 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 29 ; PLAT. Conv. 220 d, Eryx. 401 e ; ARSTT. H.A. 8, 13, 16 ; Meteor. 4, 1, 10 ; p. opp. à θάλπος, HPC. Aph. 1246 ; à ἀλέα, ARSTT. H.A. 8, 13, 1 ; à καύματα, ARSTT. Meteor. 2, 5, 15 ; au plur. XÉN. Œc. 5, 4, etc. ;
      2 p. suite, la saison froide, l’hiver, SOPH. Ph. 17 ; HDT. 4, 28, 129 ; 5, 10 ; XÉN. Cyn. 5, 9 ; TH. C.P. 2, 1, 2 et 6, etc. ; fig. le malheur, ESCHL. Ag. 971.

Étym. ψύχω.

εος, τό, (ψύχω II) cold, Emp. 65.2; opp. θάλπος, Hp. Aph. 3.4; opp. ἀλέα, Arist. HA 598a1; opp. καύματα, Id. Mete. 362b17; ἐν ψύχει in winter-time, S. Ph. 17; ἐν τῷ ψ. καθηῦδον Pl. Smp. 220d; ψ., = ῥῖγος, Hermipp. 97; pl. ψύχεα frosts, cold weather, Hdt. 4.28, 129, 5.10; ψύχη X. Oec. 5.4, Cyn. 5.9; ἐν τοῖς σφόδρα ψ. καὶ ἐν ταῖς σφόδρα ἀλέαις Arist. HA 599a19, cf. Mete. 379a26; sg., Hp. VM 16. once in Hom., coolness, ψύχεος ἱμείρων Od. 10.555; metaph, ψ. ἐν δόμοις πέλει A. Ag. 971.

τό, Kühle, Abkühlung, Erfrischung, Od. 10.555 ; Kälte, Frost, ἐν ψύχει μὲν ἡλίου διπλῆ πάρεστιν ἐνθάκησις Soph. Phil. 17 ; ἐν τῷ ψύχει καθηῦδον Plat. Symp. 220d ; öfters bei Her., der auch den plur. ψύχεα braucht, 4.38, wie Xen. Oec. 5.3, Cyn. 5.9.
Uebertr., Unglück, Aesch. Ag. 945.
[Wegen der Länge des υ ist die Betonung ψύχος falsch.]

ψύχος (LT, ψῦ-, as in cl.), -εος (-ους), τό
(< ψύχω), [in LXX: Gen.8:22 (קֹר), Job.37:9, Psa.147:17 (קָרָה), Zec.14:6, Dan LXX TH 3:67,69 * ;]
cold: Jhn.18:18, Act.28:2, 2Co.11:27.†
(AS)