ψυχαγωγέω-ῶ [ῡᾰ]
A (en parl. des morts) :
      1 conduire les âmes (dans les Enfers) ; en parl. d’Hermès, LUC. D. deor. 7, 4 ; 24, 1 ;
      2 évoquer les âmes des morts, PLAT. Leg. 909 b ;
B (en parl. des vivants) :
   I attirer les âmes à soi, se concilier les esprits, POL. 4, 82, 4 ; 5, 50, 11, etc. ; p. ext. :
      1 charmer, séduire, réjouir : τινα διὰ τῆς ὄψεως, XÉN. Mem. 3, 10, 6, qqn par le plaisir des yeux ; διὰ τῆς μελῳδίας, DS. 4, 4, par le charme de la musique ; ou avec le dat. LYCURG. 152, 12 ; avec ἐκ et le gén. SEXT. p. 668, 13 ; avec ὥστε et l’inf. POL. 13, 8, 3 ; abs. ὁ ψυχαγωγῶν, PLUT. M. 830 c, celui qui procure aux autres des divertissements ; τὰ ψυχαγωγοῦντα, EPICT. Enchir. 4, les divertissements ; au pass. se réjouir ; ὑπό τινος, PLAT. Tim. 71 a ; τινι, DÉM. 1099, 10 ; 1364, 8 ; ἐπί τινι, DS. 16, 52 ; ἔν τινι, LUC. Nigr. 21, de qqe ch. ; ἔκ τινος, EL. V.H. 2, 39, par suite de qqe ch. ;
      2 consoler, calmer : νόσημα, RHÉT. 4, 23 W. apaiser ou adoucir un mal ; au pass. se consoler : πρός τινι, TIMOCL. fr. 6, à l’aide de qqe ch. ;
   II faire le trafic des âmes, càd. faire la traite des esclaves, ANTIATT. (Bkk. p. 116).

Étym. ψυχαγωγός.

(< ψυχαγωγός) lead departed souls to the nether world, esp. of Hermes, Luc. DDeor. 7.4, 24.1.
evoke or conjure up the dead by sacrifice; hence metaph, lead or attract the souls of the living, win over, persuade, allure, ψ. μὲν πολλοὺς τῶν ζώντων, τοὺς δὲ τεθνεῶτας φάσκοντες ψυχαγωγεῖν Pl. Lg. 909b; ψ. διὰ τῆς ὄψεως τοὺς ἀνθρώπους X. Mem. 3.10.6; διὰ τῆς μελῳδίας D.S. 4.4; of speakers, ψ. τοὺς ἀκούοντας Phld. Rh. 1.148S. ; τὰ μέγιστα, οἷς ψυχαγωγεῖ ἡ τραγῳδία Arist. Po. 1450a33; — Pass., ἐκ τῆς μουσικῆς ψ. Ael. VH 2.39; ὑπό τινων D.S. 2.53. in bad sense, lead away, inveigle, delude, ψ. τοὺς ἀκροωμένους Isoc. 2.49, cf. 9.10; τινὰς λόγοις ψ. Lycurg. 33; ψ. τινα ὥστε…, c. inf., Plb. 13.8.3; — Pass., ὑπὸ εἰδώλων καὶ φαντασμάτων Pl. Ti. 71a; κολακείαις, θεραπείᾳ ψ., D. 44.63, 59.55; ὁ νοῦς… πρὸς ἀλλοτρίῳ ψυχαγωγηθεὶς πάθει beguiled by contemplating another΄s sufferings, Timocl. 6.6; — with a play upon these senses, λίμνη τις…, οὗ ψυχαγωγεῖ Σωκράτης where Socrates evokes (beguiles) souls, Ar. Av. 1555 (lyr.). = τὸ ἐξαπατῶντα πιπράσκειν, AB 116.

[ῡ],
1) die abgeschiedenen Seelen führen, bes. vom Hermes, sie hinabführen in die Unterwelt, Luc. D.D. 7.4 ; – die abgeschiedenen Seelen durch Opfer aus der Unterwelt heraufrufen, τοὺς τεθνεῶτας Plat. Legg. X.909b ; – die Abgeschiedenen versöhnen.
2) häufiger = die Seelen der Lebenden lenken, sie an sich ziehen, vgl. Ar. Av. 1555 ; anlocken, unterhalten, ergötzen, τοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς ὄψεως Xen. Mem. 3.10.6 ; τοὺς ἀκροωμένους Isocr. 2.49 ; λόγοις τινά Lycurg. 33 ; θεραπείᾳ τινά Dem. 59.55 ; κολακείαις ψυχαγωγούμενοι 44.63 ; Pol. u. Sp., γελᾶν καὶ ψυχαγωγεῖσθαι, sich vergnügen, freuen, Luc. Nigr. 21 ; Alciphr. 3.18, 20 ; trösten, πρὸς τῷ πάθει ψυχαγωγηθείς Timocl. bei Ath. VI.223c (v. 6).
3) bei Sp. Seelenverkäuferei treiben, B.A. 116.
4) in den letzten Zügen liegen, animam agere, Sp.