ψοφέω-ῶ (ao. ἐψόφησα, pf. ἐψόφηκα) :
      1 intr. faire du bruit, particul. produire un bruit inarticulé, p. opp. à φωνέω, ARSTT. An. 2, 8, 15 ; H.A. 4, 9, 5 ; en parl. du bruit d’une eau courante, PLAT. Rsp. 396 d ; de l’airain, ARSTT. An. 2, 8 ; d’un bouclier, XÉN. An. 4, 3, 29 ; d’un vase, AR. Ach. 942 ; d’une porte qui s’ouvre, EUR. H.f. 78 ; LYS. 93, 1 et 19 ; du sabot d’un cheval sur le sol, XÉN. Eq. 1, 3 ; de chaussures, EUR. Bacch. 638 ; de pas, SPT. Ezech. 6, 11 ; 25, 6, etc. ;
      2 tr. ψοφεῖν τὴν θύραν ou τὰς θύρας, MÉN. fr. 208 ; PLUT. Popl. 20 ; HLD. 1, 17 ; LUC. Sol. 9 ; sel. une explication invraisembl. des anciens, frapper, de l’intérieur, à la porte d’une maison pour avertir les passants qu’on va sortir afin de ne heurter personne ; plus vraisembl. faire crier la porte en l’ouvrant, en parl. de gens qui sortent, MÉN. PLUT. HLD. ll. cc. ; rar. de gens qui entrent, LUC. Sol. 9 ; v. Cobet V.L. p. 216.

Étym. ψόφος.

pf. ἐψόφηκα Men. Sam. 324, etc. : — sound, make a noise (opp. φωνέω, Arist. de An. 420b30, HA 535b3), E. Or. 137; ψοφεῖ ἀρβύλη Id. Ba. 638 (troch.); πύλαι ψοφοῦσι Id. HF 78 (v. infr. II); ψοφεῖ λάλον τι, like a cracked pot, Ar. Ach. 933 (lyr.); ἐψόφησεν ἄμπελος Id. Pax 612 (troch.); ἐψόφει… οὐκ οἶδ’ ἅττα ib. 1152 (troch.); ὥσπερ κύμβαλον ψοφεῖ πρὸς τῷ δαπέδῳ ἡ κοίλη ὁπλή X. Eq. 1.3; ποταμοὶ ψοφοῦντες Pl. R. 396b; of a bell, Str. 14.2.21; c. acc. cogn., [ἡ χαλκὶς] ψοφεῖ οἷον συριγμόν Arist. HA 535b19; ψ. ψόφον ib. b13. esp. of an empty noise, πάντα γάρ τοι τῷ φοβουμένῳ ψοφεῖ S. Fr. 61; κόμποι ψοφοῦσιν Alex. 25.9; μέγα ψοφέουσαν ἀοιδήν Call. Aet. Oxy. 2079.19 (cf. Fr. 165). c. acc., ψοφεῖν τὰς θύρας knock at the door inside to show that one is coming out (opp. κόπτειν or κρούειν knock at the outside), τὴν θύραν ψοφεῖ τις ἐξιών Men. Pk. 126, cf. Epit. 454; ἐψόφηκε προϊὼν τὴν θύραν Id. Sam. 324, cf. Luc. Sol. 9; but the two words are sts. used indiscriminately, cf. Plu. Publ. 20; also of the door (intr.), τί αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν why they were heard to open, Lys. 1.14, cf. 17, Men. Sam. 222; ἐψόφηκεν ἡ θ. Com.Adesp. 21.1 D. ; ἐψόφηκε ῥόπαλον CIG 5149b (Cyrene).
rattle a chain, Herod. 7.11. intr., κλαίοντες αὐτῇ δειλίᾳ ψοφήσετε perh. = you will perish, come to a bad end, S. Ichn. 162; cf. διαφωνέω 3b. = μαστιγόω, ἐξουσίαν ἐχέτω… ἐπιτειμέων τρόπ [ῳ ᾧ κα θέλῃ καὶ ψο]φέων καὶ διδέ[ων] καὶ πωλέων Supp.Epigr. 2.307 (Delph.); ἐπιτιμέουσα καὶ ψοφευσασα (sic lapis; leg. ψοφεῦσα) καὶ διδέουσα κτλ. Delph.3(2).131 (i BC); cf. μαστιγοῦσαι replacing ψοφέουσαι in the same formula, GDI 2324 (Delph.).

ein Geräusch machen, einen Laut von sich geben, schallen, knarren, klatschen, lärmen, rauschen, von unartikuliertem Geräusche jeder Art ; ἅπαντα γὰρ τῷ φοβουμένῳ ψοφεῖ Soph. frg. 58 ; ψοφεῖ ἀρβύλη δόμων ἔσω Eur. Bacch. 638 ; Ar. Ach. 906, Pax 595 ; ποταμοὺς ψοφοῦντας Plat. Rep. III.396d ; – ψοφεῖν τὴν θύραν, wie κόπτειν, an die Tür klopfen, wenn man aus dem Hause treten und die Tür von innen nach außen öffnen will, ἐψόφηκε τὴν θύραν τις ἐξιών Men. bei Schol. Ar. Nub. 133 u. Suid.; aber auch τί αἱ θύραι ψοφοῖεν, Lys. 1.14, wie ὅταν πύλαι ψοφῶσιν Eur. Herc.Fur. 78, vgl. Mel. 3.16.

1. to make an inarticulate noise, to sound, make a noise , [Euripides (Refs 5th c.BC)]; ψοφεῖ λάλον τι sounds chatter-like , as if it were tested like a pot, to see if it were cracked, [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]; ὥσπερ κύμβαλον ψοφεῖ [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
2. with accusative, ψοφεῖν τὰς θύρας to knock at the door inside, to shew that some one was coming out, Menand.:—;also of the door (intransitive), εἰ αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν, i. e. if they were heard to open , [Lysias Orator (Refs 5th c.BC)] (ML)