(seul. prés.) mal prononcer (différ. de τραυλίζω, bégayer) ARSTT. H.A. 4, 9, 17 ; PLUT. M. 496 a ; SPT. Esaï. 29, 24 ; 32, 4 ; en parl. de la langue elle-même, LIB. 4, 319 ;
d’ord. Moy. ψελλίζομαι (seul. prés.) :
   I mal prononcer, PLAT. Gorg. 485 b, c ; joint à τραυλίζονται, ARSTT. P.A. 2, 17, 3 ; avec un acc. : τὴν Ἑλλάδα φωνήν, HLD. 8, 15, mal prononcer, balbutier la langue grecque ; fig. parler ou s’expliquer d’une manière embarrassée ou obscure, ARSTT. Metaph. 1, 4, 3 ; 1, 10, 2, etc. ;
   II p. anal. :
      1 être hésitant, incertain : τὴν βάσιν, HLD. p. 366, dans sa marche ;
      2 être gauche, embarrassé, fig. PHILSTR. 730.

Étym. ψελλός.

(< ψελλός) falter in speech, speak inarticulately, like a child, ψ. καὶ τραυλίζουσι Arist. HA 536b8; — so in Med., Pl. Grg. 485b, 485c; ψελλίζονται καὶ τραυλίζουσι (-ονται Bonitz), τοῦτο δ’ ἐστὶν ἔνδεια τῶν γραμμάτων Arist. PA 660a26; ψελλιζόμενος τὴν Ἑλλάδα φωνήν Hld. 8.15; metaph, of Empedocles and the early philosophers, speak indistinctly, ἃ ψελλίζεται λέγων Ἐμπεδοκλῆς Arist. Metaph. 985a5; ψελλιζομένῃ ἔοικεν ἡ πρώτη φιλοσοφία περὶ πάντων ib. 993a15; of metals, hesitate to alloy, Id. GC 328b9; — Act. is later in this sense, used of Aristotle, Phld. Rh. 2.51S. metaph, ψελλιζόμενος ἐς τὰ πολεμικά, of a boy soldier, Philostr. Her. 19.2.

1) lallen, stammeln, stottern, mit der Zunge anstoßen, lispeln, καὶ τραυλίζειν Arist. H.A. 4.9 ; τὴν φωνήν Heliod. 8.15 ; auch im med., Plat. Gorg. 485c ; vgl. Arist. part.anim. 2.17 ; auch übertr. = dunkel sprechen, vom Empedokles metaph. 1.4, 10.
2) übertr., ψελλίζειν τὴν βάσιν, stolpern, straucheln, mit dem Fuß anstoßen, Heliod. 9.11. – Allgemein, Arist. gen. anim. 1.10 ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα τῶν ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει.

to falter in speech, speak inarticulately :—;so in Mid., [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Aristotle Philosopher (Refs 4th c.BC)] (ML)