'[ᾰκ]
      1 tomber en pluie fine, AR. Nub. 580 ; fig. impers. ψακαζέτω δ' ἄρτοισιν, NICOPH. (ATH. 269 e) qu’il tombe une pluie de pains ;
      2 tr. mouiller d’une pluie fine, d’où mouiller profondément, détremper, au pass. ARSTT. Rhet. 3, 11, 12 ; TH. C.P. 6, 19, 5.

Étym. ψακάς.

'

later ψεκάζω, (< ψακάς) : — rain in small drops, drizzle, drip, Ar. Nu. 580; impers., ψακάζει it drizzles, ψακαζέτω ἄρτοισι let it rain loaves, Nicoph. 13; — Med., εἰκάζουσι… λύχνῳ ψακαζομένῳ μύωπα they like n a short-sighted person to a spluttering (i.e. dying) lamp, prob. in Arist. Rh. 1413a4 (cf. Anon. in Rh. 217.3; εἰς μύωπα codd., εἰς secl. Buhle); — Pass., ψεκασθέντα moistened with slight rain, Thphr. CP 6.19.5.

(vgl. ψεκάζω),
1) tröpfeln, in kleinen Tropfen regnen ; Ar. Nub. 580 ; ψακάζει, es tröpfelt, regnet fein ; ψακαζέτω ἄρτοισιν, neben νιφέτω ἀλφίτοις, Nicophon. com. bei Ath. VI.269d ; λύχνος ψακαζόμενος Arist. rhet. 3.11, eine träufelnde Lampe.
2) transit., beträufeln, benetzen, Sp.