(f. ψέξω, ao. ἔψεξα, pf. inus. ; pf. pass. ἔψεγμαι) blâmer, PLAT. Leg. 634 c, blâmer qqe ch. ; p. opp. à αἰνεῖν, THGN. 641 ; ESCHL. Ag. 1403 ; à ἐπαινεῖν, XÉN. Ages. 11, 4, Œc. 16, 7 ; PLAT. Phædr. 247 d, etc. ; joint à αἰτιᾶσθαι, PLAT. Gorg. 518 d ; à μισεῖν, XÉN. Ages. 6, 5, etc. ; abs. EUR. Andr. 419 ; ψ. τινά, ESCHL. Ag. 186, XÉN. An. 7, 7, 43, etc. blâmer qqn ; ψ. τι, XÉN. Eq. 6, 5, blâmer qqe ch. ; τινὰ περί τινος, PLAT. Theæt. 177 b ; ou περί τι, PLAT. Leg. 634 c ; διά τι, PLAT. Prot. 346 c ; ἐπί τινι, XÉN. Hell. 6, 5, 49, blâmer qqn de qqe ch. ; τινί τι, PLAT. Rsp. 672 a, reprocher qqe ch. à qqn ; τί τινος, PLAT. Leg. 672 a ; τι περί τι, PLAT. Leg. 634 c ; τι διά τι, XÉN. Eq. 6, 5, blâmer qqe chose au sujet de qqe ch. ; avec double acc. τινά τι, ATT. blâmer qqn de qqe ch. ἃ ψέγουσι τὸν Ἔρωτα, PLAT. Phædr. 243 c, ce qu’ils reprochent à l’Amour ; ψέγειν τινὰ διὰ τοῦτο ὅτι, PLAT. Prot. 346 c, etc., ou simpl. ψ. τινὰ ὅτι, XÉN. Mem. 4, 4, 14, etc. ; ISOCR. 409 d ; ou ψ. τινὰ ὡς, avec l’inf. PLAT. Gorg. 517 b, blâmer qqn de ce que, reprocher que, etc. ; ψ. τινά avec l’inf. PLAT. Rsp. 404 d, m. sign. ; ψ. τινὰ εἰ, XÉN. Hell. 6, 5, 51, blâmer qqn si ou de ce que, etc. ; au pass. être blâmé, THC. 5, 86 ; PLAT. Rsp. 538 a.

Étym. p.-ê. pré-grec.

S. OT 338, etc. ; fut. ψέξω Pl. Grg. 518d; aor. ἔψεξα Thgn. 611, S. Aj. 1130, Pl. Lg. 634c, etc. ; — Pass., pf. ἔψεγμαι Hp. Acut. 51 : — blame, censure, τινα Thgn. l.c., A. Ag. 186 (lyr.), 1403; τι S. OC 977, etc. ; λόγον δοῦναι… περὶ ὧν ψέγουσι Pl. Tht. 177b; διά τι Id. Prt. 346c; ἐπί τινι X. HG 6.5.49; c. acc. rei, τὸ… διδάσκειν Id. Eq. 6.5; c. dupl. acc., τίς ποτ’ ἐστὶν ὅν γ’ ἐγὼ ψέξαιμί τι· S. OC 1172; ἃ ψέγομεν τὸν Ἔρωτα Pl. Phdr. 243d; ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν Id. Grg. 510c, cf. Lg. 634c; ψ. τινὰ ὅτι…, εἰ…, Isoc. Ep. 2.15, X. HG 6.5.51; τινα c. inf., Pl. R. 404d; c. acc. cogn., ψ. ψόγους Id. Grg. 483c; — Pass., ἡ ἐπιείκεια οὐ ψέγεται there is no objection to it, we find no fault with it, Th. 5.86; ψέγεται ὡς τοιοῦτον ὄν Pl. R. 358a; ψεγ[όμενα], of damaged goods, prob. in Supp.Epigr. 7.417.18 (Dura, iii AD).

in compd. ἐπιψέγω, cf. ψέγος.

(eigtl. verkleinern, vermindern, mit ψάω zusammenhangend, im wirklichen Sprachgebrauch aber immer übertr.), durch bösen Leumund, durch Vorwürfe verkleinern, herabsetzen, dah. tadeln, c. acc., Theogn. 611 ; Aesch. Ag. 179, Ch. 983 ; Soph. El. 541, O.C. 981 u. öfter, wie Eur. u. in Prosa : Thuc. 5.86 ; οὐ διὰ ταῦτά σε ψέγω Plat. Prot. 346c ; ἃ ψέγομεν τὸν Ἔρωτα Phaedr. 243c ; ψόγους ψέγειν Gorg. 383b ; Ggstz ἐπαινεῖν Rep. III.400c ; Phaedr. 247d u. öfter ; Xen. und Folgende.