(f. χώσομαι, ao. ἐχωσάμην, pf. inus.) être irrité ou mécontent, s’irriter, se fâcher, IL. 21, 519, etc. ; souv. avec les déterminatifs θυμόν, IL. 16, 616 ; κῆρ, IL. 1, 44 ; φρεσὶν ᾗσι, IL. 19, 127 ; θυμῷ, HH. Cer. 331 ; κηρόθι, OD. 5, 284, être irrité au fond du cœur ; τινι, IL. 1, 80, etc. contre qqn ; τινος, IL. 1, 429 ; 2, 689 ; 13, 165, etc. ; rar. περί τινος, IL. 9, 449 ; 14, 266 ; ou περί τινι, HH. Merc. 236 ; HÉS. Sc. 12, au sujet de qqn ou de qqe ch. ; avec l’acc. de cause seul. dans la phrase μή μοι τόδε χώεο, OD. 5, 215 ; 23, 213, ne t’irrite pas contre moi à cause de cela ; rar. avec ὅτι, IL. 14, 406 ; OD. 8, 238 ; 11, 103, s’irriter de ce que, etc.

➳ Prés. impér. 2 sg. χώεο, OD. 5, 215 ; 23, 213 ; impf. 3 sg. épq. χώετο, IL. 21, 306 ; ao. sbj. 3 sg. χώσεται (p. -ηται) IL. 1, 80 ; part. fém. dor. χωσαμένα, CALL. Cer. 42 ; pf. part. κεχωμένος, Q. SM. 2, 399.

Ep. imper. χώεο, v. infr. ; Ep. impf. χώετο Il. 21.306; fut. χώσομαι, 3 sg. χώσεται, Lyc. 362; aor. ἐχωσάμην, v. infr. ; Ep. aor. subj. χώσεται Il. 1.80:
Ep. Verb, to be angry, freq. in Hom. (esp. Il.), 21.519, al., Hes. Th. 533; with the addition of θυμόν Il. 16.616; κῆρ 1.44; κηρόθι Od. 5.284; φρεσὶν ᾗσι Il. 19.127; χ. θυμῷ h.Cer. 330; χ. φρένας ἀμφί Hes. Th. 554. — Construction; c. dat. pers., to be angry at one, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ Il. 1.80, al. c. gen. pers. vel rei, χωόμενον κατὰ θυμὸν… γυναικός about or because of her, ib. 429, cf. 2.689; χώσατο δ’ αἰνῶς ἀμφότερον νίκης τε καὶ ἔγχεος 13.165, etc. c. acc. rei, only in the phrase μή μοι τόδε χώεο be not angry with me for this, Od. 5.215; μὴ νύν μοι τόδε χώεο 23.213. folld. by ὅττι, χώσατο δ’ Ἕκτωρ, ὅττι ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός Il. 14.406, 22.291. with a Prep., περὶ βουσί(ν) Hes. Sc. 12, h.Merc. 236.

fut. χώσομαι, aor. ἐχωσάμην, zürnen, unwillig sein, werden ; oft bei Hom., bes. in der Il.; ἔτι μᾶλλον χώετο Πηλείωνι 21.306 ; θεά, μή μοι τόδε χώεο, zürne mir nicht deswegen, Od. 5.215, wie 23.213 ; öfters in Vrbdg mit θυμόν, κῆρ, auch φρεσίν, Il. 19.127 ; θυμῷ H.h. Cer. 331 ; φρένας Hes. Th. 554 ; θυμὸν ἑταίρου χώεται αἰνῶς, er zürnt im Herzen um den Gefährten, Il. 20.19 ; und so oft mit dem gen. der Person oder Sache, um deren willen man zürnt, 1.429, 2.689, 13.662, 16.553, 20.29, 21.457, 23.37 ; seltner περί τινος, 9.449, 14.266, wo jetzt περιχώσατο steht ; περί τινι Hes. Sc. 12 ; H.h. Merc. 236 ; einzeln auch bei sp.D.