ου (ὁ) :
   I lieu entouré d’arbres et de haies, enceinte, particul. :
      1 enceinte d’une cour, IL. 11, 773 ; 24, 640 ;
      2 p. ext. sans idée de clôture, repaire de bête féroce, PD. O. 13, 43 ;
   II herbe, particul. :
      1 fourrage vert ou sec, HÉS. O. 606 ; HDT. 9, 41 ; XÉN. Cyr. 8, 6, 12 ; An. 1, 5, 5 ; EUR. Rhes. 771 ; THCR. Idyl. 4, 18 ; PLUT. M. 178 a, etc. ; χ. κοῦφος, XÉN. An. 1, 5, 10, fourrage léger, càd. foin ; χόρτον ἔχει ἐπὶ τοῦ κέρατος, PLUT. Crass. 7, il a du foin aux cornes, càd. il est dangereux, p. allus. à la coutume de mettre du foin aux cornes des bœufs dangereux pour avertir les passants de s’en garder ;
      2 p. ext. paille légère, balle, SPT. Job 13, 25 ; Jer. 9, 22 ; fig. en parl. de ce qui est facilement périssable, NT. 1Petr. 1, 24 ; 1Cor. 3, 13 ;
      3 plante alimentaire, SPT. Gen. 1, 11 ; Deut. 32, 2 ; NT. Matth. 13, 26 ; Marc. 4, 28, etc. ;
      4 pâture des animaux, en gén. HDT. 5, 16 ; p. opp. à la nourriture humaine, ANTH. 11, 413 ; PLUT. M. 117 c, etc. ;
      5 p. ext. nourriture grossière, HIPPON. fr. 35 ; ANTH. App. 47, 3 ; en gén. HDT. 5, 16.

Étym. indo-europ. *g^hor-t-, barrière ; cf. lat. hortus et cohors.

ὁ, prop.
enclosed place (v. sub fin.), but always with collat. notion of a feeding-place; in Il., farmyard, in which the cattle were kept, αὐλῆς ἐν χόρτῳ 11.774; αὐλῆς ἐν χόρτοισι 24.640. generally, any feeding-ground, pasturage, freq. in pl., χόρτοι λέοντος, of Nemea, Pi. O. 13.44; χόρτοι εὔδενδροι E. IT 134 (lyr.); χόρτος οὐρανοῦ the expanse of heaven, Poet. ap. Hsch.
fodder, provender, esp. for horses and cattle, Hdt. 5.16 (of fish); θηρῶν ὀρείων χόρτον, οὐχ ἵππων λέγεις E. Alc. 495; grass, Hes. Op. 606, E. Rh. 771, 1 Ep. Cor. 3.12; χ. κοῦφος hay, X. An. 1.5.10; χ. ἐβλάστησεν, ἐξηράνθη, Ev. Matt. 13.26, 1 Ep. Pet. 1.24; ἄνθος χόρτου Ep. Jac. 1.10; opp. σῖτος (food for man), Hdt. 9.41, X. Cyr. 8.6.12; χόρτον ἔχει ἔπὶ τοῦ κέρατος as translation of the Lat. proverb, foenum habet in cornu, of a dangerous ox, Plu. Crass. 7.
green crop, [γῆ] ἐσπαρμένη χόρτῳ PTeb. 27.72 (ii BC), al. Poet., food generally, δούλιος χ. Hippon. 35.6, cf. E. Cyc. 507 (lyr.), CratesTheb 10; cf. χορτάζω. (Cf. Lat. hortus, Welsh garth ΄fold, enclosure΄, Irish gort ΄crop΄, ΄field΄.)

ὁ,
1) ein ringsum eingeschlossener, bes. mit Bäumen umpflanzter Platz, Gehege, Hof, innerer Hofraum ; αὐλῆς ἐν χόρτῳ Il. 11.774 ; bes. der Viehhof, wo sich zugleich die Miststätte befand, αὐλῆς ἐν χόρτοισιν 24.640 ; der Weideplatz im Freien, die Trift, auch im plur., Sp. – Dah. χόρτοι λέοντος, der mit Wald umgebene Wohnort, der Weideplatz des nemeischen Löwen, Pind. Ol. 13.43 ; χόρτοι εὔδενδροι Eur. I.T. 134, vgl. Cycl. 504 ; Sp., καὶ ὕλη Plut. Rom. 8. – Uebertr., χόρτος οὐρανοῦ, der Himmelsraum, poet. bei Hesych.
2) das Futter, bes. für das Vieh ; θηρῶν ὀρείων χόρτον, οὐχ ἵππων λέγεις Eur. Alc. 498 ; für Pferde, Rhes. 771 ; sowohl grünes als trockenes Gras, Heu, Hes. O. 608, später und in Prosa die gewöhnliche Bdtg des Wortes ; χόρτος κοῦφος, Heu, Xen. An. 1.5.10. – Im Allgemeinen, Nahrung, Lebensmittel, Fourage, Her. 5.16, 9.41 ; auch für Menschen, δούλιος χόρτος Hippon. frg. 20 bei Ath. VI.304b.

χόρτος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for עֶשֶׂב, also for חָצִיר, etc. ;]
__1. an enclosure, a feeding place (Hom.).
__2. food, esp. for cattle, grass: Mat.13:26 14:19, Mrk.4:28 6:39, Luk.12:28, Jhn.6:10, 1Co.3:12, Jas.1:10-11, 1Pe.1:24' (LXX), Rev.9:4; χ. χλωρός, Mrk.6:39, Rev.8:7.†
(AS)