ου (ὁ) :
   I bile ou fiel :
      1 au propre, bile, IL. 16, 203 (d’ord. χολή) ;
      2 fig. colère, haine, ressentiment, rancune, IL. 2, 241 ; joint à μῆνις, IL. 15, 122 ; χόλος λάϐε τινά, IL. 1, 387, etc. ; ἔδυ τινά, IL. 9, 553 ; ᾕρει τινά, IL. 4, 23, la colère ou la haine s’empara de qqn, pénétra dans l’âme de qqn ; χόλος ἔμπεσε θυμῷ, IL. 9, 436, la colère s’abattit sur son cœur ; χόλος ἔχει θυμόν, IL. 9, 675, la colère possède mon cœur ; οἰδάνεται καρδίη χόλῳ, IL. 9, 646, le cœur se gonfle de colère ; χόλον πέσσειν, IL. 4, 513 ; καταπέσσειν, IL. 1, 81, nourrir (litt. cuire, digérer) sa colère ; σϐέσσαι, IL. 9, 678, éteindre sa colère ; παύειν, IL. 1, 192 ; καταπαύειν, IL. 15, 72, calmer sa colère ; ἐᾶν, IL. 9, 260 ; ou μεθέμεν, IL. 1, 283, laisser aller sa colère, se calmer ; ἐν θυμῷ βάλλεσθαί τινι χόλον, IL. 14, 50, mettre de la colère dans son cœur contre qqn ; χ. τινός, la colère éprouvée par qqn, IL. 18, 119 ; OD. 1, 433 ; 4, 583 ; ou au sujet de qqn ou de qqe ch. IL. 15, 138 ; rar. contre qqn, IL. 6, 335 ; χ. τινί, HH. Cer. 351, 410 ; EUR. H.f. 840, colère contre qqn ; χόλον ἔχειν τινός, SOPH. Tr. 269, éprouver du dépit ou du ressentiment au sujet de qqe ch. ; χόλον ἔχειν τινί, EUR. Hec. 1118, avoir du dépit ou être irrité contre qqn ; en parl. des animaux, fureur, IL. 22, 94 ; BATR. 102 ;
      3 venin des serpents, ANTH. 7, 71 ; OPP. H. 1, 574 ;
   II sujet de bile ou de colère, ANTH. 11, 381.

Étym. cf. χολή, lat. fel.

ὁ, rarely in physical sense (= later χολή), gall, bile, χόλῳ ἄρα σ’ ἔτρεφε μήτηρ Il. 16.203. generally, metaph, gall, bitter anger, wrath, οὐκ Ἀχιλῆϊ χ. φρεσίν Il. 2.241; φρενῶν χ. E. Med. 1266 (lyr.); χ. καὶ μῆνις Il. 15.122; χ. λάβε τινά 1.387, etc. ; χ. ἔδυ τινά 9.553; χ. δάμασσέ τινα 18.119; χ. ᾕρει τινά 4.23; χ. ἔμπεσε θυμῷ 9.436, etc. ; χ. ἔχει θυμόν ib. 675; ὅτε χ. ἵκοι τινά ib. 525; οἰδάνεται κραδίη χόλῳ ib. 646; χόλον πέσσειν, καταπέσσειν (v. sub vocc.); σβέσσαι χ. ib. 678; παῦσαι 1.192, etc. ; ἐᾶν 9.260; μεθέμεν 1.283; ἐξακέσασθαι 4.36, Od. 3.145; ἐκ χόλου μεταστρέψαι ἦτορ Il. 10.107; χόλοιο μεταλήγειν (v. sub voc.); λήγειν Hes. Th. 221; χόλου παύθη ib. 533; ἐκ δὲ χόλω τῶδε λαθοίμεθα Alc. Supp. 23.9; λωφῆσαι A. Pr. 378; πόσει πάρες χόλον E. IA 1609; opp. ἐν θυμῷ βάλλεσθαί τινι χόλον Il. 14.50; χ. ἔνθεο θυμῷ 6.326; χ. ἐνέχειν τινί Hdt. 1.118, 6.119, 8.27; ἔχειν τινί E. Hec. 1118; ὄρσαι Pi. P. 11.23; κινεῖν E. Med. 99 (anap.); Τυφὼς ἐξαναζέσει χ. A. Pr. 372; χόλου ἄρξασθαι ib. 201; c. gen. subj., a person΄s rage, χ. Ἥρης, Ἀθηναίης, Il. 18.119 (v. supr.), Od. 3.145 (v. supr.); also c. gen. obj., anger towards or because of a person, Il. 6.335, 15.138; or anger for, because of a thing, τίνος χόλον κατ’ αὐτῶν ἐγκαλῶν ἐλήλυθας· S. Ph. 328; ὧν ἔχων χ. Id. Tr. 269; also ὄφρα ἑ… χόλου… ἀθανάτοις παύσειεν h.Cer. 350, cf. 410, E. HF 840.
bitterness, ἔριδος χ. Sol. 4.39.
cause of anger, AP 11.381 (Pall.) — In Prose used only by Hdt. and late writers, as Luc. Am. 2. (On the Root, v. χολή.)

ὁ, in Prosa gew, χολή, Galle ; Hom., bes. als Ursache des Zornes, Hasses, μάλ' οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλος φρεσίν Il. 2.241, χόλῳ ἄρα σ' ἔτρεφε μήτηρ 16.203 ; – dah. Zorn, Groll, Grimm  : πὰρ Διὸς ἀθανάτοισι χόλος καὶ μῆνις ἐτύχθη 15.122 ; χόλον πέσσειν 4.513 u. öfter ; χόλος ἔτ' ἔχει θυμόν 9.675 ; χόλος ἔμπεσε θυμῷ 436 u. öfter ; von einer Schlange Il. 22.94 ; Hes.; Pind. βαρυπάλαμον ὄρσαι P. 11.23 ; Tragg. oft ; χόλος τινός, Zorn gegen Einen, auch τινί H.h. Cer. 351, 410 ; χόλον ἐνέχειν τινί Her. 1.118, öfter ; χόλος τινός auch Zorn wegen einer Sache, Soph. Phil. 327 ; χόλος μόχθων, das Bittere, Herbe der Leiden, Aesch. Prom. 313 ; μέγαν χόλον σοι καὶ τέκνοισιν εἶχεν Eur. Hec. 1118 ; οὐδὲ παύσεται χόλος Med. 94 ; πόσει πάρες χόλον I.A. 1609 ; κινεῖ χόλον Med. 99 ; παύει δ' ἀργαλέης ἔριδος χόλον Solon bei Dem. 19.255 ff.; einzeln bei Sp., wie Pallad. 6 (XI.381), Luc. Amor. 2.

1. like χόλη, gall, bile , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]
2. generally metaphorically bile, gall, bitter anger, wrath , [Homer (8th/7th c.BC), Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic; χόλος ἔδυ τινά [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; χόλος ἔμπεσε θυμῷ [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; χόλον πέσσειν, καταπέσσειν (see. entry); χ. σβέσσαι παῦσαι [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; χόλου παύεσθαι [Hesiod (8th/7th c.BC)]:—;with genitive objecti, anger towards or because of another, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; with genitive rei, anger for, because of a thing, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
3. an object of anger , [variant datesAnthology Palantina (ML)