ατος (τὸ) :
A surface d’un corps, particul. du corps humain, d’où peau, HPC. 377, 2 ; p. ext. corps, POLÉM. 1, 19 ;
B couleur du corps ou de ce qui tient au corps, particul. couleur de la peau, carnation, HDT. 2, 32 ; 3, 101 ; EUR. Ph. 1246 ; AR. Eq. 399, Nub. 120 ; PLAT. Lys. 222 b ; en parl. d’animaux, XÉN. Mem. 4, 7, 7 ; Cyn. 4, 7 ; p. ext. :
   I couleur naturelle d’une chose, au plur. joint à ὀσμαῖς, PLAT. Crat. 394 a ;
   II couleur artificielle, XÉN. Cyn. 4, 7 ; particul. pour la peinture, PLAT. Phil. 12 e, Tim. 68 c, etc. ; pour la teinture, PLAT. Rsp. 429 e, Soph. 235 a, etc. ; particul. fard, XÉN. Mem. 2, 1, 22 ; Œc. 10, 7 ; Cyr. 1, 3, 2 ; ARSTT. G.A. 2, 7, 18 ; d’où sorte de racine colorante qu’on recueillait en Syrie, TH. Od. 31, 33 ;
   III fig. coloris, couleur :
      1 coloris du style, DH. Amm. 2, 2 ; particul. figure ou ornement du style, PLAT. Phædr. 239 d, Gorg. 465 b ; DH. Rhet. 8, β ; HERMOG. περὶ τῶν στάσ. 5, t. 2, p. 135 Spengel ;
      2 t. de mus. modulation, PLAT. Rsp. 601 a ; PLUT. M. 1137 f ; d’où mélodie, air, PHILOCH. 66 (ATH. 638 a) ; particul. genre de composition où l’on procède par demi-tons, musique chromatique, PLUT. M. 1135 a, 1137 e, 1142 d ; SEXT. 758, 10, 3 ; couleur, càd. qualité du caractère (cf. franç. il est bon teint) PLUT. Phoc. 3, etc.

Étym. χρώννυμι.

ατος, τό, (< χρώννυμι) skin, esp. of the human body, κάθαρσις διὰ τοῦ χρώματος Hp. Insomn. 89 (sed χρωτός recte cod. θ).
colour, esp. of the skin or body, complexion, Hdt. 2.32, 3.101, Hp. Aph. 4.40, etc. ; χρῶμα ἀλλάξαι E. Ph. 1246, cf. Men. Epit. 466; μεθιστάναι τοῦ χρώματος Ar. Eq. 399 (lyr.); τὸ χ. διακεκναισμένος Id. Nu. 120; παντοδαπὰ ἠφίει χρώματα changed colour continually, Pl. Ly. 222b; χ. διαμένον an unchanging colour (of the face), Nicol.Com. 1.28; so of animals, x. Cyn. 4.7. generally, colour, Gorg. ap. S.E. M. 7.85; defined by Zeno Stoic. 1.26; χρώματα βάπτειν use pigments for dyeing, Pl. R. 429e; ἐκ τῶν χρωμάτων καὶ σχημάτων θεωρεῖν, i.e. look to the outside only, ib. 601a; διὰ τῶν χ. ἀπεικάζειν X. Mem. 3.10.1; χρώμασι καὶ σχήμασι μιμεῖσθαι Arist. Po. 1447a18; περὶ χρωμάτων, title of treatise by Arist. ; ἐναλείφειν τοῖς χ. Id. GA 743b24; χρωμάτων κρᾶσις Luc. Zeux. 5; χρώματος ἔντριψις, of cosmetics, X. Cyr. 1.3.2; τοῖς ἐγχρίστοις εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς χρώμασιν Arist. GA 747a10; of medicines, φάρμακα χρώμασι καὶ ὀσμαῖς πεποικιλμένα Pl. Cra. 394a.
turmeric, Curcuma longa, used in dyeing, Thphr. Od. 31.
complexion, character of style in writing, χρώματα [λέξεως] (of τὸ στριφνόν, τὸ τυκνόν, etc.) D.H. Amm. 2.2; ποιητικῆς χρώματα Phld. Mus. p. 84K., cf. Hermog. Id. 1.12. metaph in pl., ornaments, embellishments, ἀλλοτρίοις χ. καὶ κόσμοις Pl. Phdr. 239d, cf. Grg. 465b; also of style or language, D.H. Comp. 20; of Music, γυμνωθέντα… τῶν τῆς μουσικῆς χρωμάτων τὰ τῶν τοιητῶν Pl. R. 601b. in Music, a modification of the simplest music; τὰ μέλη μεταβολαῖς καὶ χρώμασιν ὡς εὖ κέκραται Antiph. 209.4; χρώματα εὔχροα ἐκιθάρισε Philoch. 66; but esp.
chromatic scale or music, οὔτε χρῶμα δειλοὺς οὔτε ἁρμονία ἀνδρείους ποιεῖ Anon. in PHib. 1.13.22, cf. Cleonid. Harm. 3, Bacch. Harm. 23, etc. ; χ. μαλακόν, ἡμιόλιον, τονιαῖον, Cleonid. Harm. 7.
Rhet., complexion, colourable pretence, Hermog. Stat. 1, 3 (pl.), Arg. D. 19 § 12.
V. of the factions in the Circus at Constantinople, Agath. 5.14, 21.
VI. Astrol., = χρόα I. 3, complexion of heavenly bodies, Phld. D. 3.9, Vett.Val. 107.26.

τό,
1) eigtl. die Oberfläche eines Körpers, bes. des menschlichen Leibes, die Haut, διὰ χρώματος Hippocr.; – der Leib selbst, Polem. 1.19.
2) die Farbe der Oberfläche, bes. der Haut ; Her. 2.32, 3.101 ; Eur. El. 526 ; χρῶμα ἀλλάσσειν Phoen. 1246, wie μεθιστάναι τοῦ χρώματος Ar. Eq. 399 ; παντοδαπὰ χρώματα ἀφιέναι Plat. Lys. 222b ; übh. Farbe, Phaed. 113b, Theaet. 153d u. Sp.; Schminke. – Eine syrische Farbewurzel, Theophr. – Uebertr., der Schmuck der Rede, colores orationis, Plat. Rep. X.601a. – In der Tonkunst ein bes. Tongeschlecht, was sich durch die besondere Verteilung der Töne des Tetrachords von dem diatonischen u. enharmonischen unterscheidet, Music. – S. auch χρόα.