'ου (ὁ) :
   I temps, d’où :
      1 durée du temps, en gén. différ. de καιρός, DÉM. 1357, 2 ; ὁ πᾶς χρ. PD. P. 1, 87 ; SOPH. El. 1246, etc. le temps tout entier, dans son ensemble ; ὁ ἄλλος χρ. ATT. le temps qui a précédé ; ὁ λοιπὸς χρ. XÉN. Œc. 1, 23 ; SOPH. El. 1030, le reste du temps, le temps à venir ; ὁ μύριος χρ. PD. P. 5 (4), 36 ; SOPH. O.C. 617, le temps infini : ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρ. SOPH. Aj. 646, le temps long et qu’on ne peut compter ; ὁ πρίν, πάρος, πρόσθεν χρ. SOPH. Ph. 122, 1224 ; O.C. 551 ; Tr. 323, etc. le temps d’auparavant, le temps passé ; ὁ τότε χρ. SOPH. O.R. 564, le temps d’alors ; abs. χρόνος μαλάξει σε, EUR. Alc. 381, le temps adoucira ta douleur ;
      2 durée de temps déterminée : χρόνος βίου, EUR. Alc. 670, le temps de la vie ; χρόνος ἥϐης, EUR. Alc. 20, le temps de la jeunesse ;
      3 époque déterminée, moment précis : κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ATT. en ce temps-là ; τοῦτον τὸν χρόνον, HDT. 1, 75, en ce temps-là ; ὁ παρεληλυθὼς χρ. ISOCR. 75 ; οἱ παρελθόντες χρ. ISOCR. 156, le temps passé ; ὁ παρεὼν (s.-e. χρόνος) HDT. 1, 88 ; ὁ νῦν παρών, SOPH. Tr. 174, 1169 ; El. 1293 ; PLAT. Parm. 141 e, etc. le temps présent ; ὁ μέλλων, PD. O. 10 (11) 9 ; ATT. (ESCHL. Pr. 841, etc.) ; ὁ ἔπειτα μέλλων, PLAT. Parm. 141 e, l’avenir ; τῆς τριηραρχίας χρ. DÉM. 1218 ; οἱ τῆς κρίσεως χρόνοι, ESCHN. 62, l’époque de la triérarchie, du jugement ; joint à αἰών, PLUT. M. 393 a ; ὁ δι' αἰῶνος χρ. ESCHL. Ag. 540, l’existence entière ; ἦν χρόνος ἐν ᾧ, LIN. (DL. Proœm. 4) ; ou ἦν χρόνος ὅτε, CRITIAS 9, 1, il y eut un temps où, etc. ; παλαιὸς ἀφ' οὗ χρόνος, SOPH. Aj. 600, il y a longtemps que, litt. un long temps s’est écoulé depuis que, etc. ; οὐ πολὺς χρ. ἐξ οὗ, PLAT. Rsp. 452 c, il ne s’est pas écoulé beaucoup de temps depuis que, etc. ; ἀφ' οὗ χρόνου, XÉN. Cyr. 1, 2, 13, depuis le temps que, depuis que, etc. ; au gén. abs. : χρόνου περιϊόντος, HDT. 4, 155, le temps s’écoulant ; χρόνου προϐαίνοντος, ATT. le temps avançant ; de même, au gén., au dat. ou à l’acc. avec ou sans prép. : ἀνὰ χρόνον, HDT. 1, 173 ; 2, 151 ; 5, 27, etc. dans le cours du temps, après un temps ; διὰ χρόνου, THC. 2, 94 ; SOPH. Ph. 758 ; AR. Lys. 904, Pl. 1055, après un certain temps, après un intervalle de temps ; διὰ τὸν χρόνον, DÉM. 615 ; PLUT. M. 797 c, à travers le temps de la vie, à travers l’âge ; διὰ πολλοῦ χρόνου, HDT. 3, 27 ; AR. Vesp. 1476 ; διὰ μακροῦ χρόνου, HDT. 3, 27 ; 4, 46 ; 9, 13 ; ESCHL. Pers. 727, etc. ; διὰ μακρῶν χρόνων, PLAT. Tim. 22 d, après un long temps ; χρόνος διὰ χρόνου, SOPH. Ph. 285, le temps après le temps, càd. les jours après les jours ; πολλοῦ χρόνου, XÉN. An. 1, 9, 25, etc. ; AR. Pl. 98 ; ἐκ πολλοῦ χρόνου, HDT. 2, 58 ; PLAT. Menex. 234 e ; ἐκ μακροῦ χρόνου, SOPH. O.C. 1141, depuis longtemps ; ἐκ τούτου τοῦ χρόνου, XÉN. Cyr. 1, 3, 1 ; ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου, ISOCR. 149, 12, depuis ce temps ; ὀλίγου χρόνου, HDT. 3, 134, en peu de temps ; βαιοῦ κοὐχὶ μυρίου χρόνου, SOPH. O.C. 397, dans un temps court et non dans un temps éloigné, càd. bientôt ; οὐ μακροῦ χρόνου, SOPH. El. 478, depuis peu de temps ; βραχεῖ χρόνῳ ὕστερον, XÉN. Cyr. 5, 3, 52, peu de temps après ; συχνῷ χρόνῳ ὕστερον, XÉN. An. 1, 8, 8, longtemps après ; χρόνοις ὕστερον, LYS. 99, plus tard ; χρόνον, OD. 4, 599 ; 6, 295 ; 9, 138 ; HDT. 1, 175 ; 7, 223, etc. ; THC. 2, 18 ; ἐπὶ χρόνον, IL. 2, 299 ; OD. 14, 193 ; HDT. 1, 116, pendant un certain temps ; χρόνον ἐπὶ μακρόν, HDT. 1, 81, pendant longtemps ; πολλὸν ἐπὶ χρόνον, OD. 12, 407 ; πολὺν χρόνον, IL. 2, 343 ; 3, 157 ; OD. 2, 115 ; 11, 161 ; οὐκ ὀλίγον χρόνον, IL. 19, 157, pendant longtemps ; ἐν χρόνῳ, dans le cours du temps, ESCHL. Ag. 870, Eum. 1000 ; ou pour un long temps, PLAT. Phædr. 228 a, 278 d ; ἐντὸς χρόνου, HDT. 8, 104, dans un certain temps ; εἰς χρόνον, pour le temps à venir, pour l’avenir, à la suite, après, HDT. 3, 72 ; ou pour un certain temps, TH. C.P. 5, 14, 6 ; εἰς τὸ πᾶν χρόνου, ESCHL. Eum. 670, pour toujours, pour tout le temps ; ἕνα χρόνον, IL. 15, 511, une fois pour toutes ; σὺν χρόνῳ, ESCHL. Ag. 1378, Eum. 555, avec le temps, enfin ; μετὰ πολὺν χρόνον, NT. Matth. 25, 19, après un long temps ; παρὰ τὸν χρόνον, en dehors du temps, PD. O. 4, 41 ; ou pendant le temps, PLUT. Nic. c. Crass. 3 ; LUC. Tim. 50, etc. ; ὑπὸ τοῦ χρόνου, PLAT. Leg. 797 e, etc. par suite du temps, de l’âge, etc. ; ESCHL. Ag. 126, 463 ; Ch. 651, etc. avec le temps, à force de temps, enfin ; χρόνῳ ποτέ, ATT., χρόνῳ κοτέ, HDT. 9, 62, m. sign. ; τὸν λοιπὸν χρόνον, ATT. ; τοῦ λοιποῦ χρόνου, SOPH. El. 817 ; AR. Ran. 586, pour le reste du temps, désormais ; πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου, ESCHN. 71, 92 ; τοῦ χρόνου πρόσθεν, SOPH. Ant. 461, avant le moment convenable ; qqf. avec χρόνος s.-e. : τὸν ἔμπροσθεν (s.-e. χρόνον) ATT. au temps passé ; ἐν τῷ ὕστερον (s.-e. χρόνῳ) ATT. dans l’avenir ; τὸν ἀεὶ χρόνον, EUR. Or. 207 ; ou τὸν ἀεὶ (s.-e. χρόνον) SOPH. El. 1075, pour toujours, éternellement ; ἐκ πλέονος, THC. 8, 91, depuis un plus long temps ; ἐν τῷ πρὸ τοῦ, THC. 1, 32, dans le temps avant ; ἐξ ἐκείνου, XÉN. Ages. 1, 17, depuis ce temps ;
   II durée de la vie, âge, SOPH. Ph. 306 ; χρόνῳ παλαιός, SOPH. O.C. 112, très âgé (litt. ancien par le temps) ; χρόνῳ μείων, SOPH. O.C. 375, moins âgé ; τοσόσδε τῷ χρόνῳ, PLAT. Ax. 365 b, si âgé ;
   III partie d’une année, XÉN. Mem. 1, 4, 12 ; d’où année, EM. 254, 13 ;
   IV temps, délai, retard : τὸν χρόνον αἰτιώμενοι, LUC. Bis acc. 4, se plaignant du retard ; χρόνον ποιεῖν, DÉM. 392, 18, tarder ; χρόνους ἐμποιεῖν, DÉM. 651, 26, interposer des délais, causer des retards ;
   V t. de gr. temps d’un verbe, DH. Thuc. 12, 24 ; GRAMM. p. 638 Bekker, Anecdota græca ;
   VI t. de métr. mesure de temps, temps, quantité (d’une voyelle, d’une syllabe, etc.), LGN 39, 4 ; EM. 409, 13, etc.

Étym. inconnue.

'

ὁ, time, Hom. (v. infr.), etc. ; dist. fr. καιρός, D. 59.35, cf. Ammon. Diff. p. 79 V. ; τῶν δὲ πεπραγμένων ἀποίητον οὐδ’ ἂν χ. δύναιτο θέμεν τέλος Pi. O. 2.17; μυρίος χ. Id. I. 5 (4).28, S. OC 618; μακρὸς κἀναρίθμητος χ. Id. Aj. 646; ὁ πᾶς χ. Pi. P. 1.46, cf. A. Eu. 484; πρόπας χ. ib. 898; ἐς τὸ πᾶν χρόνου ib. 670; but in Prose, τοῦ χ. τὸν πλεῖστον Th. 1.30, cf. Isoc. 9.41; τὸν πρῶτον τοῦ χ. X. Lac. 1.5; τὸν δι’ αἰῶνος χ. A. Ag. 554; χρόνου πολλοῦ δέονται take a long time, X. Smp. 2.4, etc. ; δότε τι τῷ χ. Antipho 5.86.
time in the abstract, ἀμερὴς χ. Timo 76; τριμερής S.E. M. 10.197, cf. Plu. 2.153b; defined by Zeno Stoic. 1.26, Apollod. ib. 3.260.
a definite time, period, δεκέτης, τρίμηνος, S. Ph. 715 (lyr.), Tr. 164; χ. βίου, ἥβης χ., E. Alc. 670, El. 20; πολὺν ἀριθμὸν χρόνου γεγονότες Aeschin. 1.49; pl., of points or periods of time, τοῖς χ. ἀκριβῶς with chronological accuracy, Th. 1.97; τοῖς χ.
by the dates, Isoc. 11.36; μετενεγκόντα τοὺς χ. altering the dates, D. 18.225; μακρῶν καὶ πολλῶν χρόνων Pl. Lg. 798b; τεσσαράκοντα χρόνους ἐνιαυτῶν IG 5(1).728.7 (Sparta), cf. 14.1747.3 (Rome); χρόνων μῆκος (dub., leg. χρόνου) Chor. 35.51 p. 403 F.-R.
date, term of payment due, Leg. Gort. 1.10, al.
year, Ἑλληνικά 1.233 (Rhamnus, i BC), PLond. 2.417.14 (iv AD), App.Anth. 6.154.1 (leg. εἷς ἔτι), Ps.-Ptol. Centil. 24, cf. EM 254.13.
equatorial degree, Ptol. Tetr. 44, Paul. Al. A. 2, al., Cat.Cod.Astr. 5(1).240. Special phrases; acc., χρόνον for a while, for a long or short time, Od. 4.599, 6.295, Hdt. 1.175, 7.223, etc. ; πολὺν χρόνον for a long time, Od. 11.161; δηρὸν χ. Il. 14.206; οὐκ ὀλίγον χ. 19.157; τοῦτον τὸν χ. Hdt. 1.75; ἐς τὸν αἰὲν χ. for ever, E. Or. 207 (lyr.); οὐ πολὺς χ. ἐξ οὗ… Pl. R. 452c; παλαιὸς ἀφ’ οὗ χρόνος S. Aj. 600 (lyr.); ἦν χρόνος ἐν ᾧ…, or ὅτε…, Linus ap. D.L. Prooem. 4, Critias 25.1 D. ; ἕνα χ.
once for all, Il. 15.511. gen., χρόνου περιϊόντος as time came round, Hdt. 4.155; so χ. ἐπιγενομένου, διεξελθόντος, προβαίνοντος, Id. 1.28, 2.52, 3.53; χρόνου γενομένου after a time, D.S. 20.109; ὀλίγου χρόνου in a short time, Hdt. 3.134; πολλοῦ… οὐχ ἑόρακά πω χρόνου Ar. Pl. 98; οὐ μακροῦ χ., τοῦ λοιποῦ χ., S. El. 478 (lyr.), 817; βαιοῦ κοὐχὶ μυρίου χ. Id. OC 397; ποίου χρόνου· A. Ag. 278; πόσου χ.; after how long? Ar. Ach. 83. dat., χρόνῳ in process of time, Xenoph. 18, Hdt. 1.80, 176, al. ; freq. in Trag., as A. Ag. 126, 463, Ch. 650 (all lyr.); also χρόνῳ κοτέ Hdt. 9.62; τῷ χ. ποτέ Ar. Nu. 865; χρόνῳ, χρόνοις ὕστερον, long after, Th. 1.8, Lys. 3.39; οὐ χρόνῳ immediately, Ps.-Democr.Alch. p. 49B. ; also c. Art., τῷ χ. Ar. Nu. 66, 1242. ὁ ἄλλος χ., in Att., of past time, D. 20.16, ὁ λοιπὸς χ., of future, v. λοιπός 3; so χ. ἐφέρπων, ἐπαντέλλων, μέλλων, Pi. O. 6.97, 8.28, 10 (11).7; also κατὰ χ. ἱκνούμενον or κατὰ χ. <τὸν> ἱ. at a later (or the fitting) time, Ant.Lib. 27.4 (cf. ἱκνέομαι III. 2). with Preps. ; — ἀνὰ χρόνον in course of time, after a time, Hdt. 1.173, 2.151, 5.27, al. ἀφ’ οὗ χρόνου from such time as…, X. Cyr. 1.2.13. διὰ χρόνου after a time, after an interval, S. Ph. 758, Ar. Lys. 904, Pl. 1055, Th. 2.94; διὰ χρόνου πολλοῦ Hdt. 3.27; διὰ π. χ. Ar. V. 1476; διὰ μακρῶν χρόνων Pl. Ti. 22d; but χρόνος… διὰ χρόνου προὔβαινέ μοι means one space of time after another, day after day, S. Ph. 285. ἐκ πολλοῦ τευ χ. a long time since, long ago, Hdt. 2.58. ἐν χρόνῳ, like χρόνῳ, in course of time, at length, A. Eu. 1000 (lyr.); for a long time, Pl. Phdr. 278d; ἐν πολλῷ χρόνῳ ib. 228a; ἐν χρόνοισι perh.
formerly, [Emp.] Sphaer. 108 (leg. Κάρπιμος). ἐντὸς χρόνου within a certain time, Hdt. 8.104. ἐπὶ χρόνον for a time, for a while, Il. 2.299, Od. 14.193, Hdt. 1.116; πολλὸν ἐπὶ χ. Od. 12.407; χρόνον ἐπὶ μακρόν Hdt. 1.81; παυρίδιον or παῦρον ἐπὶ χ., Hes. Op. 133, 326. ἐς χρόνον hereafter, Hdt. 3.72, 9.89. μετὰ χρόνον after a time, Id. 2.52, etc. ; μέχρι τοῦ αὐτοῦ χ. up to the same time, Th. 1.13. πρὸ τοῦ καθήκοντος χ. Aeschin. 3.126; so τοῦ χρόνου πρόσθεν S. Ant. 461. σὺν (ξὺν) χρόνῳ, like χρόνῳ or διὰ χρόνου, A. Ag. 1378, Eu. 555 (lyr.). ὑπὸ χρόνου by lapse of time, Th. 1.21; but ὑπὸ αὐτὸν τὸν χ.
about the same time, Hdt. 7.165, cf. Th. 1.100 (pl.).
lifetime, age, ὁ μακρὸς ἀνθρώπων χρόνος S. Ph. 306; χρόνῳ παλαιοί Id. OC 112; χρόνῳ μείων ib. 374; τοσόσδε τῷ χ. so far gone in years, Pl. Ax. 365b; χρόνῳ βραδύς S. OC 875.
season or portion of the year, περιγράψαι τοῦ ἔτους χρόνον X. Mem. 1.4.12.
delay, οὐδ’ ἐποίησαν (fort. ἐνεποίησαν) χ. οὐδένα D. 19.163; χρόνον δ’ αἱ νύκτες ἔχοντι linger, Theoc. 21.25; χρόνους ἐμποιεῖν to interpose delays, D. 23.93.
Gramm., tense of a verb, D.H. Th. 24, A.D. Adv. 123.17, D.T. 638.3.
time or quantity of a syllable, Longin. 39.4, A.D. Synt. 130.4, al. ; βραχὺς χ. a short syllable, ib. 309.23; of the augment, ib. 237.10.
in Rhythmic and Music, time, διαιρεῖται ὁ χ. ὑπὸ τῶν ῥυθμιζομένων Aristox. Rhyth. p. 79 W., etc. ; ὁ πρῶτος [χ.] time-unit, ibid., Aristid.Quint. 1.14, etc. ; χρόνος κενός ib. 18; freq. in pl., λέξις εἰς χρόνους τεθεῖσα διαφέροντας Aristox. Rhyth. p. 77 W., cf. Anon. Rhythm. Oxy. 9ii6; [μέτρα] προχωρεῖ ἕως λ’ χρόνων Aristid.Quint. 1.23.

ὁ,
1) die Zeit ; Hom. u. Folgde ; τῶν δὲ πεπραγμένων ἀποίητον οὐδ' ἂν χρόνος δύναιτο θέμεν Pind. Ol. 2.20 ; χρόνος ἐφέρπων, ἐπαντέλλων, 6.97, 7.28 ; μέλλων 11.7, u. öfter ; Tragg., Ar. u. in Prosa ; χρόνου περιϊόντος Her. 4.155, u. ä. oft ; eine gewisse, bestimmte, längere od. kürzere Zeit (näher bestimmt gew. πολύς u. ὀλίγος, auch συχνός u. βραχύς), eine Weile, Zeitdauer, μείνατ' ἐπὶ χρόνον Il. 2.299, eine Zeit lang, auf eine Weile, vgl. Od. 14.193 ; Hes. O. 755 ; Her. I.116 ; οὐ μάλα πολλὸν ἐπὶ χρόνον Od. 12.407, wie Her. χρόνον ἐπὶ μακρόν 1.81 ; παῦρον, παυρίδιον ἐπὶ χρόνον, Hes., u. ä. auch Folgde ; auch allein χρόνον, eine Weile, eine längere od. kürzere Zeit lang, wie der Zusammenhang ergibt, Od. 4.599, 6.295, 9.138, Her. 1.175, 7.223 ; οὐκ ὀλίγον χρόνον ἔσται φύλοπις Il. 19.157 ; πολὺν χρόνον Od. 11.161 u. Folgende ; ἕνα χρόνον, in einem Augenblick, auf ein Mal, Od. 15.511 ; τὸν ἀεὶ χρόνον, für alle Zeit, immerfort ; θεσμὸν τὸν εἰς ἅπαντ' ἐγὼ θήσω χρόνον Aesch. Eum. 452, vgl. 542 ; εἰς τὸ πᾶν χρόνου 640 ; ἐς χρόνον, in Zukunft, hernach, Her. 3.72, 9.89 ; χρόνῳ, mit der Zeit, spät, endlich, Pind., Tragg., wie Aesch. χρόνῳ μὲν ἀγρεῖ Πριάμου πόλιν, Ag. 125 ; vgl. 781, Ch. 293 ; χρόνῳ γὰρ γνώσει Soph. O.C. 856 ; χρόνῳ πολλῷ φανείς, nach langer Zeit, Tr. 226 ; χρόνῳ βραχεῖ στραφέντες O.C. 1644, u. sonst ; χρόνῳ ποτέ, endlich einmal, Xen., Her. χρόνῳ κοτέ, 9.62, wie Soph. Ant. 303 ; vgl. Porson Eur. Med. 908 ; νῦν χρόνῳ, nun endlich ; χρόνοις ὕστερον, geraume Zeiten (vier Jahre) später, Lys. 3.39 ; χρόνοις πολλοῖς ὕστερον Plut. Thes. 6 ; u. so oft im plur., ὅταν ἐξήκωσιν οἱ χρόνοι Plat. Legg. 850b ; ἐξῆλθον οἱ χρόνοι Dem. 20.144 ; κατὰ χρόνους ταξάμενοι ἀποδοῦναι, in bestimmten Terminen, Thuc. 1.117 ; ἐν χρόνῳ, vor Zeiten, ehemals, auch χρόνῳ allein ; σὺν χρόνῳ, mit der Zeit, allmählig, wie ἀνὰ χρόνον, Her. 1.173, 2.151 ; τῷ χρόνῳ, Lobeck Soph. Aj. 305 ; διὰ χρόνου, nach einer gewissen Zeit, nach einer Weile, Ar. Lys. 904 u. öfter ; nach langer Zeit, Xen. Mem. 4.4.5 ; spät, διὰ μακροῦ χρόνου, Aesch. Pers. 727 ; διὰ πολλοῦ χρόνου, Her. 3.27 ; Ar. Vesp. 1476 ; τοῦ λοιποῦ χρόνου Ran. 586 ; διὰ μακρῶν χρόνων γιγνομένη Plat. Tim. 22d ; χρόνου δεῖται, es bedarf der Zeit, d.i. es erfordert lange Zeit, Xen. Symp. 2.4 ; χρόνου γενομένου, als einige Zeit verflossen war, DS. 20.109, wie ἐπειδὴ χρόνος ἐγένετο Lycurg. 21 ; ὁ ἄλλος χρόνος ist bei den Attikern stets die vergangene, ὁ λοιπὸς χρόνος die zukünftige Zeit, vgl. Wolf Dem. Lept. p. 234 ; ὁ ἱκνούμενος χρόνος, die kommende Zeit, die Zukunft, vgl. Bast ep. crit. p. 169.
2) Lebenszeit, Lebensdauer ; χρόνος ἀνθρώπων Soph. Phil. 306 ; χρόνῳ παλαιός O.C. 112 ; τοσόσδε τῷ χρόνῳ, in so hohem Lebensalter, Aesch. Dial. 3.3. Bei Sp. das Jahr, s. Hemsterh. Ar. Plut. p. 178, 407 Valcken diatr. p. 135.
3) übh. Aufenthalt, Verzögerung, Zeitverlust ; χρόνους ἐμποιεῖν, Zeitverlust verursachen, Dem. 36.2 ; τὸν χρόνον αἰτιώμενοι Luc. Bis acc. 4 ; χρόνον ἔχει, es macht Weitläufigkeit, Umstände.

χρόνος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for יוֹם, also for עֵת, etc. ;]
time (a space of time, whether long or short; cf. Lft., Notes, 70): Mat.2:7, Mrk.9:21, Luk.1:57, Act.3:21 7:17, 23 13:18 17:30 27:9, Heb.11:32, 1Pe.1:17 4:3, Rev.10:6; στιγμὴ χρόνου, Luk.4:5; πλήρωμα τοῦ χ., Gal.4:4; ποιεῖν χ., Act.15:33 18:23; βιῶσαι, 1Pe.4:2; διδόναι, Rev.2:21; pl., χ. καὶ (ἢ) καιροί (Lft., l.with), Act.1:7, 1Th.5:1; ἐπ᾽ ἐσχάτου τῶν χ. (χρόνου), 1Pe.1:20, Ju 18; with prep., ἄχρι, Act.3:21; διὰ τὸν χ., Heb.5:12; ἐν χ., Act.1:6, 21; ἐπὶ (πλείονα) χ., Luk.18:4, Act.18:20; ἐφ᾽ ὅσον χ., Rom.7:1, 1Co.7:39, Gal.4:1; κατὰ τὸν χ., Mat.2:16; μετὰ τολὺν (τοσοῦτον) χ., Mat.25:19, Heb.4:7; πρὸ χ. αἰωςίων, 2Ti.1:9, Tit.1:2, instr. dative of extension of time (see M, Pr., 75, 148; Deiss., LAE, 206), Luk.8:27, 29 Jhn.14:9, Act.8:11, Rom.16:25; accusative, of duration of time, Mrk.2:19, Luk.20:9, Jhn.5:6 7:33 12:35 14:9, Act.14:3, 28 19:22 20:18, 1Co.16:7, Rev.6:11.†
SYN.: see: καιρός (AS)