ή, όν :
   I pass. :
      1 oint, enduit, graissé, en gén., EUR. Hipp. 516 ;
      2 postér. qui a reçu l’onction sainte, SPT. Ps. 104, 1 ; Esaï. 45, 1 ; 1Par. 16, 22, 2, 22, 7 ; 1Reg. 16, 6 ; 2, 2, 5 ; ANTH. 1, 2, etc. ; d’où subst. ὁ Χριστός, NT. Matth. 1, 16 ; Luc. 2, 26, etc. l’Oint du Seigneur, Jésus-Christ ;
   II act. qui sert à oindre : τὸ ἔλαιον τὸ χρ. SPT. Lev. 21, 10, l’huile qui sert à oindre.

➳ Gén. épq. Χριστοῖο, ANTH. 8, 7, 143 et 153.

Étym. vb. de χρίω.

ή, όν, (< χρίω) to be rubbed on, used as ointment or salve, opp. πιστός, A. Pr. 480, cf. E. Hipp. 516, Triclin. ad Theoc. 11.1; τὸ ἔλαιον τὸ χ.
anointing oil, LXX Le. 21.10. of persons, anointed, ὁ ἱερεύς ὁ χ. ib. 4.5, 16, 6.22; pl., ib. 2 Ma. 1.10. esp. of the Kings of Israel, ὁ χ. Κυρίου ib. 1 Ki. 24.7, cf. Ps. 17 (18).51; also τῷ χ. μου Κύρῳ Is. 45.1; pl., of the patriarchs, Ps. 104 (105).15.
in NT, ὁ Χ. the Messiah, Ev. Matt. 2.4, etc. ; ὁ χ. Κυρίου Ev. Luc. 2.26; then used as pr. n. of Jesus, Ἰησοῦς Χ. Ev. Matt. 1.1, etc. ; Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χ. ib. 16.

adj. verb. von χρίω,
a) bestrichen, gesalbt, angestrichen, gefärbt, geschminkt, übertüncht.
b) an-, aufzustreichen, Aesch. Prom. 478. – Als nom. pr. der Gesalbte des Herrn, der Messias, NT, K.S.