ητος (ἡ) bonne qualité, bonté, en parl. de choses (fruits, etc.) ARSTT. Plant. 1, 4, 14 ; 1, 7, 2 ; en parl. de pers. EUR. Suppl. 872 ; MÉN. 4, 209 Meineke ; particul. bonté de cœur, IS. 2, 8, etc. ; SPT. Ps. 118, 65 ; d’où simplicité, naïveté, PLAT. Def. 412 e.

Étym. χρηστός.

ητος, ἡ, goodness, honesty, uprightness, χρηστότητα ἀσκεῖν E. Supp. 872; μέγιστον ἀγαθόν ἐστι μετὰ νοῦ χ. Men. 788, cf. 472.1; χρηστότητος εἵνεκα as a reward for honesty, Aristopho 14.4 (troch.), Timocl. 8.17; ποιεῖν χ. LXX Ps. 13 (14).3; ἀκολουθεῖ τῇ ἀρετῇ χ.) Arist. VV 1251b33; ἡ σὴ χ., as a honorific address, PGiss. 7.15 (ii AD), PLond. 2.411.6 (iv AD), etc.
goodness of heart, kindness, Is. 2.7 (but in depreciatory sense, soft-heartedness, Men. 579); εὔνοιαν καὶ χ. παρέσχητο Hdn. 2.9.9; χ. καὶ φιλοστοργία, φιλανθρωπία καὶ χ., Plu. Agis 17, Comp. Dem. Cic. 3, cf. Luc. Tim. 8, D.C. 73.5; ἡ χ. καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ θεοῦ Ep. Tit. 3.4, cf. Ep. Rom. 11.22, al. ; χ. ἐθ’ ἡμᾶς Ep. Eph. 2.7; ποιεῖν χρηστότητα to show kindness, LXX Ps. 118 (119).65; πολλὰ τῇ χ.… κτῶνται Phld. Rh. 1.262S.
simplicity, silly good nature, ἤθους ἀπλαστία μετ’ ἀλογιστίας, Pl. Def. 412e.

ητος, ἡ,
1) Brauchbarkeit, Nützlichkeit, Tüchtigkeit, Güte, Sp.
2) von Menschen, Güte, Biederkeit, Bravheit, Rechtlichkeit, Einfalt, im guten u. schlimmen Sinne ; ἀσκεῖν χρηστότητα Eur. Suppl. 896 ; τῆς χρηστότητος ἀπολαῦσαι Isae. 2.7 ; bei Plat. defin. 412e erkl. χρηστ. ἤθους ἀπλαστία μετ' εὐλογιστίας.

χρηστότης, -ητος, ἡ
(< χρηστός), [in LXX for טוּב and cogn. forms ;]
__1. goodness, excellence, uprightness: Rom.3:12 (LXX).
__2. goodness of heart, kindness: Rom.2:4, 2Co.6:6, Gal.5:22, Col.3:12, Tit.3:4; before ἐπί, with accusative of person(s), Eph.2:7; id., opp. to ἀποτομία, Rom.11:22.
SYN.: see: ἀγαθωσύνη. (AS)