(ao. ἔχρανα [ᾱν], ao. pass. ἐχράνθην) :
   I toucher légèrement à la surface, effleurer, raser : οὐραίοισιν εὐδίαν ἁλός, ACHÆ. (ATH. 277 b) effleurer de leurs queues la surface sereine de la mer ; p. anal. : τι αἵματι, EUR. I.A. 971, arroser ou souiller (une épée) de sang ;
   II p. suite :
      1 enduire, oindre : μέλιτι, ANTH. 7, 622, enduire de miel ; τινὶ αἰχμάς, NIC. Al. 246, enduire (de poison) les pointes des javelots ;
      2 teindre, colorer, badigeonner, PLAT. Leg. 769 a ; M. TYR. 2, p. 257 ; au pass. en parl. de la légère teinte que prend la lune, PLUT. M. 933 c, etc. ;
      3 salir, souiller : καπνῷ, ESCHL. Sept. 324, noircir de fumée ; cf. NIC. Al. 469 ; fig. souiller par le meurtre, l’inceste, l’adultère, etc. ESCHL. Eum. 163, Suppl. 263 ; SOPH. O.C. 368 ; EUR. I.T. 799, Hipp. 1266, etc. ; fig. θεῶν ὀνόματα, PLAT. Leg. 917 b, souiller les noms des dieux ; τὸ τῆς φιλίας ὄνομα, EL. N.A. 3, 46, souiller le nom de l’amitié ;
      4 p. suite, offenser : θεοὺς ἀνομίᾳ, EUR. H.f. 757, les dieux par la désobéissance aux lois
Moy. :
      1 teindre, colorer, NIC. Al. 566 ;
      2 salir, souiller, teindre qqe ch. à soi : χεῖρα φόνῳ, SOPH. Aj. 43, teindre ou rougir sa main d’un meurtre.

Étym. cf. χραύω, χράω.

A. Th. 61, etc., fut. χρανῶ E. Hec. 366; aor. ἔχρανα A. Eu. 170 (lyr.); subj. χράνῃ Id. Fr. 327; inf. χρᾶναι Poll. 7.129, Porph. Chr. 49 : — touch slightly, ὀλιγάκις ἄστυ κἀγορᾶς χραίνων κύκλον, i.e. keeping aloof from it, E. Or. 919; χ. οὐραίοισιν εὐδίαν ἁλός, of fishes, Achae. 27.3; hence, smear, paint, χ. ἢ ἀποχραίνειν Pl. Lg. 769a, cf. Poll. l.c., Max.Tyr. 40.2; besmear, anoint, τινι Nic. Al. 246; — Pass., χραινομένην μέλιτι AP 7.622 (Antiphil.).
stain, βωμὸν αἵματι μήλων B. 10.111; πεδία δ’ ἀργηστὴς ἀφρὸς χραίνει σταλαγμοῖς A. Th. 61, cf. Fr. 327; defile, μιάσματι μυχὸν ἔχρανας Id. Eu. 170 (lyr.); esp. of moral pollution, λέχη δὲ τοῦ θανόντος ἐν χεροῖν ἐμαῖν χραίνω S. OT 822, cf. E. Hipp. 1266, Hec. 366; ὄμμα χ. θανασίμοισιν ἐκπνοαῖς Id. Hipp. 1438; οὔτε φόνῳ τοὺς τῶν θεῶν βωμοὺς χραίνειν δεῖ Porph. Abst. 2.28; of words, θεῶν ὀνόματα μὴ χ. ῥᾳδίως Pl. Lg. 917b; — Med., χεῖρα χραίνεσθαι φόνῳ S. Aj. 43; — Pass., αἱμάτων μιάσμασι χρανθεῖσα γαῖα A. Supp. 266; καπνῷ χραίνεται πόλισμα Id. Th. 342 (lyr.), cf. S. OC 368; τὰ ὄμματα μὴ κεχράνθαι τοῖς ἀσεβήμασι Jul. Or. 7.205a; ὄψιν τε καὶ ἀκοὴν ἐχράνθημεν Hld. 10.9.

die Oberfläche eines Körpers leicht berühren, bestreichen, bespritzen, Aesch. Spt. 61 ; – bes. anstreichen, färben, χραίνειν ἢ ἀποχραίνειν Plat. Legg. VI.769a ; schminken, salben, μέλιτι χραινόμενος Antiphil. 30 (VII.622); πρὸς ἥλιον χραίνεσθαι Phryn. in B.A. 72, = ἐπικαίειν ἐν τῷ ἡλίῳ ; κνίδην σὺν λίπει χραίνοιο Nic. Al. 566. – Dah. besudeln, μιάσματι μυχὸν ἔχρανας Aesch. Eum. 163 ; Suppl. 263 ; καπνῷ χραίνεται πόλισμα Spt. 324 ; vgl. Soph. O.R. 822, O.C. 369 ; λέχη τἀμὰ χρανεῖ δοῦλος Eur. Hec. 365, u. öfter ; auch in Prosa, θεῶν ὀνόματα μὴ χραίνειν ῥᾳδίως Plat. Legg. XI.917b ; πέδον φόνῳ Lycophr. 268.