ικος (ἡ) [ῐκ]
      1 mesure de blé de quatre ou plus vraisembl. de trois cotyles (cf. κοτύλη) càd. un peu plus d’un litre, d’où ration de blé, ration quotidienne pour la nourriture d’un homme, HDT. 1, 192 ; XÉN. An. 1, 5, 6 ; DS. 19, 49 ; LUC. Nav. 7, Tim. 57, etc. ; SPT. Ezech. 45, 10 et 11 ; NT. Apoc. 6, 6 ; avec un gén. χ. ἀλφίτων, THC. 4, 16 ; πυρῶν, PLUT. Ant. 45, un chénice de farine, de blé ; χοίνικος ἐμῆς ἅπτεσθαι, OD. 19, 28, toucher à mes provisions, càd. manger ou vivre à mes frais ; ἐπὶ χοίνικος καθῆσθαι, PYTHAG. (PLUT. Num. 84) ; PLUT. M. 12 d, 703 e ; DL. 6, 38 ; ATH. 452 e, manger sa ration sans plus s’inquiéter de rien, litt. s’asseoir inerte, une fois la ration du jour assurée ;
      2 morceau de fer ou de bois percé, sorte d’entrave pour les esclaves, AR. Pl. 276 ; DÉM. 270, 8.

Étym. pré-grec.

ικος, ἡ, choenix, a dry measure, esp. for corn, Hdt. 1.192, etc. ; the choenix of corn was one man΄s daily allowance, Id. 7.187; ἡ γὰρ χ. ἡμερησία τροφή D.L. 8.18; given to slaves, Th. 4.16; hence, ὅς κεν ἐμῆς γε χοίνικος ἅπτηται, i.e. whoever eats of my bread, Od. 19.28; prov., ἐπὶ χοίνικος καθέζεσθαι, i.e. sit idle, live in idleness, Pythag. ap. Arist. Fr. 197, cf. Plu. 2.703f, Ath. 10.452e, Ael. VH 1.26; οὐδὲ τὴν χ. ἔτι λήψει (of gold) Luc. Nav. 27; χ. Ἀττική (1/48 of the μέδιμνος = 4 κοτύλαι) X. An. 1.5.6; in Pap. usu. abbreviated χ, as in PCair. Zen. 645.11 (iii BC), POxy. 1044.3 (ii AD), etc. from the like ness of shape, a kind of stocks for fastening the legs, Ar. Pl. 276, D. 18.129. = χοινικίς VI, PCair. Zen. 782a. 7 (iii BC), prob. in Supp.Epigr. 4.447.48 (Didyma, ii BC).

ικος, ἡ,
1) ein Getreidemaß, so viel wie vier κοτύλαι od. zwei sextarii, d.i. so viel Getreide gewöhnlich als Tageskost auf einen Menschen gerechnet wurde ; oft bei Her., s. Wesseling zu 7.187 ; Ar. u. Folgde ; dah. tägliche Kost, sprichwörtlich ὅς κεν ἐμῆς γε χοίνικος ἅπτηται, wer mein Kornmaß anrührt, d.i. wer in meiner Kost steht, Od. 19.28 ; ἐπὶ χοίνικος καθῆσθαι, sein Brot müßig verzehren, Pythag. Ath. 452e ; vgl. Thuc. 4.16 ; Plut. Symp. 7.4 ; Ael. V.H. 1.26 ; Ath. III.98δ, VI.272b ; bes. die tägliche Portion der Sklaven, Theocr. 15.95 ; Hesych. erkl. χοίνικες αἱ ἀπὸ μέρους τροφαί.
2) die Büchse am Rade, auch χοινίκη, VLL.
3) eine Art Fußeisen, hölzerne od. eiserne Fesseln, in welche die Beine gesteckt wurden, αἱ κνῆμαι τὰς χοίνικας καὶ τὰς πέδας ποθοῦσαι Ar. Plut. 276 ; χοίνικας παχείας ἔχων καὶ ξύλον Dem. 18.129.
[Die Angabe des Draco p. 27.11, 44.7, 93.10, 100.3, ι sei in den dreisilbigen Casus lang, findet sich nirgends bestätigt ; sie scheint auf einer Verwechselung mit φοίνιξ zu beruhen.]

χοῖνιξ, -ικος, ἡ
[in LXX: Eze.45:10-11 (בַּת) * ;]
a chænix, a dry measure of rather less than a quart: Rev.6:6 (EV, measure).†
(AS)