(f. -άσω) :
   I engraisser de fourrage ou d’herbe, acc. HÉS. O. 450 ; AR. Pax 176 ; fig. PLAT. Rsp. 372 d ;
   II p. ext. en parl. de pers. :
      1 primit. en mauv. part : engraisser, bourrer : τινί τινα, AR. Pax 139 ; EUB. 3, 205 Meineke qqn de qqe ch. ; d’où au pass. se bourrer : τι, CRAT. (Com. fr. 2, 95) ; τινος, ARSTT. fr. 102 ; TH. C.P. 4, 9, 1, de qqe ch. ; abs. NICOSTR. 3, 286 Com. fr. ; ARAROS (POLL. 6, 43) ; fig. χορτάζειν πληγαῖς τινα, ATH. 103 b, bourrer qqn de coups, ou avec le gén. : μονῳδιῶν, AR. fr. 202, rassasier, càd. rebattre les oreilles des mêmes chansons ;
      2 postér. rassasier, nourrir en gén. SPT. Ps. 16, 16 et 17 ; 103, 14 ; Thren. 3, 29 ; NT. Matth. 5, 6.

Étym. χόρτος.

feed, fatten, prop. of cattle (Ael. Dion. Fr. 326), χ. ἕλικας βόας ἔνδον ἐόντας Hes. Op. 452; χορτάσω τὸν κάνθαρον (the beetle being comically treated as a horse), Ar. Pax 176; τούτοισι (sc. σιτίοις)… τοῦτον χορτάσω ib. 139; c. acc. rei, Pl. R. 372d; — Pass., eat their fill, of cattle, ib. 586a; τινος of a thing, Thphr. CP 4.9.1. of persons, feed, βολβοῖς ἐμαυτὸν χορτάσω Eub. 7.5; ἡ θυγάτηρ τὴν μητέρα οὐκ ἐχόρτασεν οὔτε ἡ μήτηρ τὴν θυγατέρα Supp.Epigr. 6.187 (Phrygia); c. gen., fill full of…, θεράπευε καὶ χόρταζε τῶν μονῳδιῶν (metaph) Ar. Fr. 154; — Pass., c. acc., χορταζόμενοι γάλα λευκόν Cratin. 142 (hex.); c. dat., χ. ἅπασιν ἀγαθοῖς Amphis 28; c. gen., στεμφύλων Arist. Fr. 107; metaph, λύπης Ps.-Callisth. 2.22; ζωῆς LXX To. 12.9; ἔν τινι Ps. 16 (17).15; abs., feast, κεχόρτασμαι… οὐ κακῶς Eub. 30.1, cf. Araros 21, Nicostr. 20, Men. 465, Ev. Marc. 7.27, Arr. Epict. 1.9.19.

im Stalle füttern u. mästen ; βόας ἔνδον ἐόντας Hes. O. 454 ; u. so vom Vieh, mästen, τινί, mit Etwas, Ar. Pax 139 ; auch τινός, fr. 202, Plat. τί ἂν αὐτὰς ἄλλο ἢ τοῦτο ἐχόρταζες, Rep. II.372b.
Pass. χορτάζομαι, gemästet werden, sich mästen oder sättigen, schmausen, sp. Comic., Nicostrat. bei Ath. XV.693b, vgl. III.99b, Araros bei Poll. 6.43 ; vgl. Lobeck Phryn. p. 64.

χορτάζω
(< χόρτος), [in LXX for שָׂבַע, Psa.17:14 al. ;]
__(a) prop., of animals (see Lft. on Php.4:12), to feed, fatten: Rev.19:21;
__(b) in late Gk. (Kennedy, Sources, 82, 156), of persons, to fill or satisfy with food: with accusative of person(s), Mat.15:33; pass., Mat.14:20 15:37, Mrk.6:42 7:27 8:8, Luk.9:17, Jhn.6:26, Jas.2:16; opp. to πεινᾶν, Php.4:12; with genitive of thing(s), Mrk.8:4; ἀπό, Luk.16:21; ἐκ, Luk.15:16, WH, txt.; metaph., Mat.5:6, Luk.6:21.†
(AS)