χορ·ηγός, οῦ (ὁ) :
      1 celui qui conduit le chœur, chef d’un chœur de danse ou de musique, PLAT. Leg. 665 a ; DÉMÉTR. BYZ. (ATH. 633 b), etc. ; p. anal. celui qui conduit une troupe, un cortège, SOPH. Ant. 1147 ; EUR. Hel. 1454 ;
      2 chorège, celui qui fait les frais d’équipement d’un chœur, XÉN. Ath. 3, 4 ; Hier. 9, 4 ; DÉM. 496, 26 ; ESCHN. 2, 23 ; ANT. 143, 31 ; LYS. 161, 35 ; 162, 1, etc. ; p. ext. celui qui fait la dépense d’une chose, qui pourvoit à, qui fournit les ressources nécessaires : τινι, ESCHN. 2, 87 ; 38, 30 ; τινος, PLUT. M. 705 b, 717 d ; LUC. Luct. 20, pour qqe ch. ; abs. DÉM. 126, 13 ; 408, 16.

➳ Dor. χοραγός [ᾱ] SOPH. Ant. 1148 ; EUR. Hel. 1470, etc.

Étym. χορός, ἡγέομαι.

ὁ (also ἡ), Dor. χοραγός Alcm. 23.44, Ar. Lys. 1315 (lyr.); (< χορός, ἡγέομαι) : — chorus-leader, like the later κορυφαῖος, θεοὺς συγχορευτάς τε καὶ χορηγοὺς ἡμῖν δεδωκέναι τόν τε Ἀπόλλωνα καὶ τὰς Μούσας Pl. Lg. 665a; generally, leader of a train or band, πῦρ πνεόντων χ. ἄστρων, of Dionysus, S. Ant. 1147 (lyr.); χ. δελφίνων E. Hel. 1454 (lyr.). at Athens and elsewhere, one who defrays the costs for producing a chorus, χορηγῶν ἀποδεικνυμένων ἑκατέρῃ τῶν δαιμόνων δέκα ἀνδρῶν Hdt. 5.83; χορηγὸν καταστῆσαί τινα IG2². 141.34; χ. κατεστάθην εἰς Θαργήλια Antipho 6.11; καταστὰς χ. τραγῳδοῖς Lys. 21.1, cf. 3; supplied by the φυλαί in turn, D. 20.130, cf. Aeschin. 1.11; χ. αἱρεθείς, ἱμάτια χρυσᾶ παρασχὼν τῷ χορῷ, ῥάκος φορεῖ Antiph. 204.5 (troch.); used of a woman, Milet. 1 (7). No.265; generally, of liturgies other than the trierarchy, εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας D. 20.19. metaph, one who defrays the costs for any purpose, χ. ἔχοντες Φίλιππον Id. 9.60; Φιλίππῳ χ. χρώμενος Id. 19.216; χ. τὸν πατέρα ἔχειν εἴς τι Id. 40.51; λήψεται χ. τῇ ἑαυτοῦ βδελυρίᾳ Aeschin. 1.54, cf. 2.79; οἱονεὶ χ. καὶ μισθοδότης Plb. 2.44.3, cf. 8.7.2; τῆς φύσεως αὐτῶν ὁ θεὸς χ. Iamb. Bab. p. 51 Hinck.
Astrol., of planets, patron of a profession or trade, Paul. Al. P. 2.
Medic., supply-veins, Orib. 45.18.23.
a dressing, Id. 46.19.6.

ὁ, dor. u. att. χοραγός (Lobeck Phryn. p. 430),
1) der Chorführer, Anführer eines Reigens, Chortanzes ; θεοὺς συγχορευτάς τε καὶ χορηγοὺς ἡμῖν δεδωκέναι τόν τε Ἀπόλλωνα καὶ μούσας Plat. Legg. II.665a ; übh. der einen Zug, eine Schar anführt, ἰὼ τῶν πῦρ πνεόντων χοράγ' ἄστρων Soph. Ant. 1133, vom Bacchus ; χοραγὲ τῶν καλλιχόρων δελφίνων Eur. Hel. 1470. – Bes.
2) der die Kosten zur Ausrüstung u. Aufführung eines Chors, einer theatralischen Vorstellung hergibt ; χορηγὸς κατεστάθην εἰς Θαργήλια Antiph. 6.10 ; καταστὰς χορηγὸς τραγῳδοῖς, χορ. κατέστην παιδικῷ χορῷ Lys. 21.1, 4 ; χορηγὸν ἐνεγκεῖν, ernennen, Dem. 20.130 ; – übh. der die Kosten u. Mittel wozu hergibt, den Aufwand wozu bestreitet ; χορηγὸν τῇ βδελυρίᾳ λαμβάνειν Aesch. 1.54 ; Φιλίππῳ χορηγῷ χρώμενος Dem. 19.216 ; πολυτελῶς ζῶσα καὶ εἰς ταῦτα χορηγὸν τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν διὰ τὴν ἐπιθυμίαν ἔχουσα 40.51 ; τῆς ἀνοίας Luc. luct. 20, u. a.Sp. Bes. auch der Lebensmittel für ein Heer und Kriegsbedürfnisse herbeischafft.