ά, όν, qui ressemble à un grain, en forme de grain, AR. Ach. 521 (accentué χόνδρος) ; PHŒN. COL. (ATH. 359 e) ; ARSTT. Meteor. 2, 3, 37.

• Cp. χονδρότερος, HPC. 668, 6.

Étym. cf. χόνδρος.

ά, όν, granular, coarse, ἄλευρα χονδρότερα Hp. Mul. 2.193; ἄλφιτον ἀραιὸν καὶ χονδρόν Arist. Pr. 927b35; mostly of coarse salt, ἅλες οὐ χονδροί, ἀλλὰ χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών Id. Mete. 359a32; χἄλα λήψεται χονδρόν Phoen. 2.5; χονδροὺς ἅλας (cod. Rav. χονδρὰς ἅλας) is prob. in Ar. Ach. 521 (v.l. χόνδρους ἁλός) χονδρός Adj., χόνδρος Subst. are distd. by Hdn. Gr. 1.203, 2.716; Comp. and Sup. -ότερος, -ότατος, Choerob. in Theod. 2.76H.
later, generally, coarse, τρίχες Ps.-Callisth. 2.33; οὐηλάρια μικρὰ χοντρὰ (sic) δύο Sammelb. 7033.39 (v AD); χονδρός, = grossus, Gloss. (χόνδρος and χονδρός dissim. fr. χρονδρο-, cogn. with Engl. grind.)

1) graupenartig, -ähnlich ; Ar. Ach. 495, wo aber χόνδρους ἅλας akzentuiert ist ; Arist. Meteor. 2.3, probl. 21.9.
2) knorplig.