χνοάω-οῶ (seul. prés. et impf.) :
      1 avoir son premier duvet, sa première barbe, en parl. de pers. LUC. Bacch. 2 ; en parl. des joues, du visage, THCR. Idyl. 27, 49 ;
      2 en parl. de la barbe, commencer à pousser, A.RH. 2, 43 ; ANTH. App. 306 ;
      3 en parl. d’un fruit, être couvert de duvet, ANTH. 6, 102, etc.

➳ Part. prés. sans contr. χνοάων, THCR. A.RH. ANTH. ll. cc. ; acc. fém. épq. χνοόωσαν, TRIPHIOD. 343.

Étym. χνόος.

commoner form of χνοάζω, of a girl΄s cheeks, μᾶλα τεὰ… χνοάοντα Theoc. 27.50; more freq. of youths, τὴν παρειὰν χνοῶν Luc. Bacch. 2; c. acc. cogn., χνοάοντα ἰούλους A.R. 2.779, cf. Opp. C. 4.347; of the down itself, χνοάοντες ἴουλοι the bloom of the first down, A.R. 2.43; ἔτι χνοάοντος ἰούλου δευόμενος IG 14.1362.1 (Rome); of fruit, σίκυον χνοάοντα a gourd with the bloom on it, v.l. for χλοάοντα (ap. Sch. Ar., Suid.) in AP 6.102 (Phil.); metaph, fresh, χνοόωσαν χάριν ὄμβρου Tryph. 343.

poet. statt χνοάζω ; χνοάοντες ἴουλοι, der sprossende Flaum, das erste Milchhaar, Ap.Rh. 2.43 ; im sing. Ep.adesp. 695a (APP 306); σίκυον χνοάοντα Philp. 20 (VI.102). Auch Luc. Bacch. 2.