ης (ἡ) verdure nouvelle, particul. :
      1 herbe naissante, pousse ou gazon d’un vert tendre, HDT. 4, 34 ; EUR. Hipp. 1138, I.A. 422, etc. ; XÉN. Œc. 17, 10 ; PLAT. Tim. 80 e ;
      2 verdure nouvelle des arbres, de la vigne, de l’olivier, EUR. Bacch. 12, Suppl. 258, Ion 1435, Hel. 180, 1360 ;
      3 fines herbes, SOTAD. (ATH. 293 b).

➳ Dor. χλόα [ᾱ] EUR. Hipp. 1138, I.A. 1058, etc.

Étym. indo-europ. *ǵ^helh₃-, vert, jaune ; cf. χλόος, χλωρός et χολή ; lat. helus, olus ou holus ; sscr. hari- « en friche, verdâtre ».

ἡ, Ion. χλοίη Hp. Acut. 64, cf. infr. II, also PTeb. 112.46 (ii BC), Babr. 181; Dor. χλόα, ας (E. in lyr., Hipp. 1139, IA 1058, al.) : — the first green shoot of plants in spring, ναὶ μὰ μήκωνος χλόην Archil. 108; esp.
young green corn or grass, Hdt. 4.34, E. Hipp. l.c., IA 422, etc. ; χλόην νέμεσθαι Id. Ba. 735; ποτὰ τὰ ἀπὸ χλοίης Hp. l.c. ; opp. καρποί, Pl. Ti. 80d; χλόης γενομένης ἀπὸ τοῦ σπέρματος, of the corn when it first springs up, X. Oec. 17.10; ἐν τῇ χ., opp. ἐν τοῖς σπέρμασιν, Thphr. CP 4.4.7, cf. HP 8.2.4; πιαίνονται βόες χλόῃ κυάμων Arist. HA 595b7. poet., young verdure of trees, foliage, χ. ἀμπέλου E. Ba. 12, cf. Supp. 258, Ion 1435, Hel. 180 (lyr.), 1360 (lyr.).
juice of green shoots, χ. ἐλαίας IG 7.3073.162 (Lebad. ii BC); but σατυρίου χλόῃ is prob. f.l. for σαύρου χολῇ in Gp. 10.21.12.
vegetables, herbs, greens, Antiph. 1.5, Sotad.Com. 1.9, al. epith. of Demeter, Verdant, from the young corn, worshipped in Attica, IG2². 1356.16, Semus 19, Paus. 1.22.3; at Myconos, etc., SIG 1024.11 (Myconos, iii/ii BC), Corn. ND 28; Δήμητρος Χλοίης ἱερόν IG2². 5006.4; also Χλόη alone, ib. 1358.49, Ar. Lys. 835. (Perh. cogn. with Lith. ẑélti ΄to be green, grow΄, Lat. holus.)

ης, u. χλόα, ας, ἡ, auch ion. χλοίη, ἡ, der erste grüngelbe Pflanzentrieb, der junge Keim, bes. die junge Saat, junges Gras od. Kraut ; εἰς λειμώνων χλόην καθεῖμεν αὐτάς Eur. I.A. 422, u. öfter ; Her. 4.34 ; den καρποί entgegengesetzt Plat. Tim. 80e ; ῥιζῶν ἢ χλόης Critia. 115a ; χλόης γενομένης ἀπὸ τοῦ σπέρματος, vom ersten Aufgehen der Saat, Xen. Oec. 17.10.
Bei den Dichtern auch das junge Grün der Bäume, u. übh. das Laub, ἀμπέλου βοτρυώδει χλόῃ Eur. Bacch. 12, γλαυκή Suppl. 270, u. Sp. – Demeter selbst, die Beschützerin der Saat, heißt auch χλόη, Ath. XIV.618 u. A. S. auch nom. pr. – Vielleicht mit χλίω verwandt. – Von dem Grünzeuge, das an die Speisen genommen wird, Sotades u. Dorion bei Ath. VI.293b.