railler, se moquer, abs. joint à ἐπισκώπτων καὶ παίζων, AR. Ran. 376 ; DÉM. 348, 14, etc. ; à καταγελῶσι καὶ σκώπτουσι, ARSTT. Rhet. 2, 2, 12 ; τινά, PLAT. Eryx. 397 d ; DÉM. 78, 12, etc. ; PLUT. Demetr. 25, etc. railler qqn, tourner qqn en dérision ; τι, PLUT. Fab. 5, Rom. 10, M. 803, etc. se moquer de qqe ch. ; au pass. ARSTT. Probl. 29, 14, 10 ; PLUT. Sert. 13, 25 ;

Moy. railler, abs. PLUT. Brut. 45, M. 504 f.

Étym. χλεύη.

(< χλεύη) jest, scoff, ἐπισκώπτων καὶ παίζων καὶ χ. Ar. Ra. 376 (lyr.); τοῖς καταγελῶσι καὶ χ. καὶ σκώπτουσι Arist. Rh. 1379a29, cf. Plb. 4.3.13, Cerc. 18 ii 5, Phld. Lib. p. 29 O., etc. c. acc., scoff, jeer at, treat scornfully, τινα Pl. Erx. 397d, D. 7.7, 19.23, 47.34, D.C. Fr. 109.16; ἐμαυτὴν… λέληθα χλευάζουσ’ Men. Epit. 215; c. acc. rei, Plu. Rom. 10, etc. ; — Med., Id. Brut. 45; — Pass., Epicr. 11.31 (anap.), Arist. Pr. 952b22, Plu. Sert. 13, 25, 2.504f.

scherzen, spotten, Ar. Ran. 376 ; schimpfen, Dem. 19.23 ; καὶ σκώπτειν Arist. rhet. 2.2 ; – trans., verspotten, spöttisch, höhnisch, übermütig behandeln, κατεγέλα καὶ ἐχλεύαζε Plat. Eryx. 397d ; Dem. 7.7 ; τοὺς μὲν διέσυρε χλευάζων Pol. 4.3.13 ; τινός, Plut. Rom. 10 ; NT u. a.Sp.; auch med., τοὺς χλευασομένους καὶ κακῶς ἐροῦντας αὐτόν Plut. Brut. 45.

χλευάζω
(< χλεύη, a jest), [in LXX: Wis.11:14, 2Ma.7:7, 4Ma.5:22 * ;]
to jest, mock, jeer: Act.17:32.†
(AS)