όνος (ἡ) [ῐ, chez les Épq. qqf. ῑ aux cas où il est suivi de deux voyelles brèves]
   I neige, IL. 10, 437 ; ESCHL. Ag. 550 ; XÉN. Cyn. 8, 4 ; PLAT. Phæd. 110 c, etc. ; d’ord. :
      1 neige tombée (p. opp. à νιφετός, neige qui tombe), IL. 10, 7 ; 22, 152 ; OD. 14, 476 ; 19, 205 ;
      2 postér. dans Hdt. chez les Att. etc. en gén. neige tombée ou neige qui tombe, HDT. 4, 31 ; XÉN. An. 4, 4, 8 et 11 ; PLUT. Brut. 25 ; au plur. flocons de neige, ARSTT. Mund. 4, 7 ; PLUT. Ages. 32 ; joint à ψύξεσι, GEOP. 1, 12, 23 ;
   II p. ext. eau glacée, EUR. Tr. 1067, Andr. 214 ; PTOL. 4, 8, 3 ; au plur. ARSTT. Mund. 4, 3.

Étym. cf. lat. hiems ; v. χειμών, χεῖμα.

όνος, ἡ ; (v. sub fin.) : — snow, in Hom. mostly of fallen snow, Il. 10.7, 22.152; ὡς δὲ χ. κατατήκετ’ ἐν… ὄρεσσιν Od. 19.205; ὕπερθε χ. γένετ’ ἠΰτε πάχνη 14.476; τὸν Νεῖλον ῥέειν ἀπὸ τηκομένης χιόνος Hdt. 2.22; ἐπὶ χιόνι πεσούσῃ ibid., cf. 4.50; Ἰδαία χ. A. Ag. 564; ἥλιος… τήκει πετραίαν χιόνα Id. Fr. 300.5; καί νιν… χιὼν οὐδαμὰ λείπει S. Ant. 830 (lyr.); also of falling snow, ὥς τε νιφάδες χιόνος πίπτωσι θαμειαί thick fall the snow-flakes, Il. 12.278; χ. πίπτουσα Hdt. 4.31; κατένειψε χιόνι τὴν Θρᾴκην Ar. Ach. 138; ὅταν βορέας χιόνα χέῃ E. Cyc. 329, cf. Ba. 662; ἐπιπίπτει χ. X. An. 4.44.11; χιόνες πολλαὶ γίνονται Thphr. Sign. 24; [χ.] σφοδρὰ καὶ ἀθρόα καταφερομένη νιφετὸς ὠνόμασται Arist. Mu. 394a36.
snow-water, ΄ice-coldwater, Θρῄκην χιόνι… κατάρρυτον E. Andr. 215; χ. ποταμία Id. Tr. 1067 (lyr.); used to cool wine, εἰ χιών ἐστ’ ὠνία Euthycl. 1; οἶνον πιεῖν… χιόνι μεμιγμένον Stratt. 57; χιόνα πίνειν Alex. 141.10; τοῦ θέρους χιόνα… ζητεῖς X. Mem. 2.1.30; ἡδὺ θέρους… χιὼν ποτόν AP 5.168 (Ascl.); rare in pl., Arist. Mu. 394a16. [ι by nature, ι Ep. metri gr.] (Cf. Skt. himás ΄cold, winter΄, Lat. hiems, Avest. zyam- ΄winter΄, etc.)

όνος, ἡ, der Schnee, bes. der schon gefallene, die Erde weiß bedeckende, im Ggstz gegen die fallenden Schneeflocken, νιφάς, νιφετός ; dah. νιφάδες χιόνος πίπτουσι θαμειαί Il. 12.278 ; ὀξεῖα Pind. P. 1.20 ; Soph. Ant. 824 ; obgleich bei Her. 2.22, 4.31, 50 auch χιὼν πίπτουσα vorkommt, und bei Arist. mund. 4.7 χιόνες Schneeflocken heißen ; αἰθέρος θρόνος, πρὸς ὃν γίγνεται χιών Aesch. Suppl. 793 ; λευκῆς χιόνος βολαί Eur. Bacch. 661 ; ὅταν βορέας χιόνα χέῃ Cycl. 328. – Schneewasser, eiskaltes Wasser, s. Seidler Eur. Troad. 1077, Andr. 214.
Die Ableitung von χέω wird durch Il. 12.281, wo χεῖν geradezu für schneien steht, bestätigt.
[Ι ist sonst immer kurz, in Zusammensetzungen aber brauchen es die Epiker in der Vershebung auch lang, wenn zwei kurze Silben darauf folgen.]

χιών, -όνος, ἡ
[in LXX chiefly for שֶׁלֶג also (in Da) for תְּלַג ;]
snow: Mat.28:3, Rev.1:14.†
(AS)