ατος (τὸ) :
   I ce qui s’épanche, ou ce qu’on répand, particul. :
      1 courant (d’un fleuve) EUR. Hel. 1304 ; au plur. PD. N. 9, 94 ; ESCHL. Suppl. 1030 ; EUR. Ph. 793 ; flots (de la mer) ESCHL. fr. 192 ; EUR. fr. 318, 2 ; avalanche (de neige) NONN. D. 2, 210, 213 ;
      2 ce qu’on verse, libation, SOPH. O.C. 471 ;
   II p. suite :
      1 bord d’un ouvrage en métal fondu, IL. 23, 561 ;
      2 vase pour les libations, HDT. 1, 51.

Étym. χέω.

ατος, τό, (< χέω) that which is poured, stream, χ. κασσιτέροιο stream of molten tin, Il. 23.561; χ. θαλάσσης A. Fr. 192.2 (anap.); πόντου E. Fr. 316.2, Trag.Adesp. 157; ποτάμιον χ. ὑδάτων E. Hel. 1304 (lyr.); χ. Ἐρασίνου A. Supp. 1020 (lyr.), cf. Eu. 293; χ. ἀκήρατον pure spring water, S. OC 471; even σταθερὸν χ. standing water, A. Fr. 276; also ἄνεμός ἐστιν ἠέρος ῥεῦμα καὶ χ. Hp. Flat. 3; pl., streams, Σκαμάνδρου Pi. N. 9.39, cf. A. Supp. 1028 (lyr.), E. Ph. 793 (lyr.). generally, χ. νιφετοῖο fall of snow, Nonn. D. 3.213, cf. 210. metaph, stream, flow, εὔμουσα χ. AP 9.661 (Jul. Aeg.); of language, Longin. 13.1. pl., cast vessels, bowls, χεύματα ἀργύρεα κυκλοτερέα Hdt. 1.51, cf. Poll. 10.82.

ατος, τό,
1) das Ausgegossene, der Guß ; χεῦμα κασσιτέροιο, ein Guß oder Gußarbeit von geschmolzenem Zinn, Il. 23.561 ; Fluß, Strom, Flut, Σκαμάνδρου χεύμασιν Pind. N. 9.39 ; auch übertr., κώμων P. 5.100 ; Aesch. ποταμοὶ λιπαροῖς χεύμασι γαίας τόδε μειλίσσοντες οὖδας, Suppl. 1008, vgl. 998, u. oft so bei Eur.
2) das Trankopfer und ein Gefäß zum Trankopfer, sonst χοεύς, Her. 1.51, vgl. Poll. 6.84, 10.82.