ῆτος, adj. m. qui vit du travail de ses mains, d’où pauvre, misérable, EUR. El. 205 ; ANTH. 6, 39.

➳ Dor. χερνάς, ᾶτος [ᾱ] ANTH. 7, 709.

Étym. χείρ, cf. χῆρος, χηρεύω.

ῆτος, Dor. χερνάς, ᾶτος, ὁ, poor, needy, ἐν χερνῆσι δόμοις Ε. El. 207 (lyr.); χερνῆτα βίον AP 6.39 (Arch.); with fem. Subst., -νὴ χ. Gal. ap. Orib. inc. 22 (6).13; χέρνης Hsch., but χερνής Hdn. Gr. 1.64; fem. χερνῆσσα ib. 1.250. (Acc. to Hsch. from χέρνα, ἡ poverty; but acc. to Arist. Pol. 1277a38 ὁ ζῶν ἀπὸ τῶν χειρῶν.)

(auch χέρνης akzentuiert, wogegen Arcad. p. 97.7 spricht), ῆτος, ὁ, der Arme, Dürftige, der von seiner Hände Arbeit lebt, der Taglöhner ; auch adj., ἐν χερνῆσι δόμοις ναίω Eur. El. 205 ; χερνῆτα βίον ἔσχον Archi. 11 (VI.39). – Nach Arist. Pol. 3.4.12 auf χείρ zurückzuführen, doch scheint χῆρος, χηρεύω, careo nahe zu liegen.