ων, χέρειον, gén. ονος, épq. c. χείρων, IL. 1, 114, 576 ; 17, 539 ; OD. 5, 211 ; 17, 176 ; 18, 404 ; 23, 262, etc.

ὁ, ἡ, gen. ονος, nom. pl. χερείους A.R. 2.1220; — Ep. for χείρων, meaner, inferior, in rank, worth, or wealth, κεῖνος δὲ χερείονος ἐκ θεοῦ ἐστιν Il. 20.106, cf. Od. 20.45; τὰ χερείονα νικᾷ Il. 1.576; χερείονά περ καταπεφνών 17.539; in body or mind, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χ., οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, οὔτ’ ἂρ φρένας οὔτε τι ἔργα 1.114, cf. Od. 5.211; rare in Prose, ἄρχεσθαι ὑπὸ χερείονος Democr. 49; opp. κάρρων, Aesar. ap. Stob. 1.49.27. of things, οὔ τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι ΄tis not the worse part, ΄twere not amiss, Od. 17.176, cf. 23.262. irreg. forms, dat. χέρηϊ, acc. χέρεια, nom. pl. χέρηες, acc. neut. χέρεια, all used in compar. sense, κρείσσων γὰρ βασιλεύς, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ with a man of meaner rank, Il. 1.80; οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες Od. 15.324; ἐσθλά τε καὶ τὰ χέρεια 18.229, 20.310; ἐσθλὰ μὲν ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκον, where ἐσθλὰ ἐσθλός and χέρεια χείρονι are evidently correlative, Il. 14.382; c. gen., υἱὸν… εἷο χέρεια μάχῃ, ἀγορῇ δὲ ἀμείνω 4.400; οὔ τι χέρεια πατρός Od. 14.176. — χέρεια was written by Aristarch. in Od. 14.176, where codd. have χερείω (χέρῃα Eust. 488.38).

χέρειον, gen. χερείονος, ep. Kompar. zu κακός, = χείρων, schlechter, geringer, übh. nachstehend ; ἐπεὶ οὐ ἕθεν ἐστὶ χερείων, οὐ δέμας, οὐδὲ φυήν, οὔτ' ἄρ' φρένας, οὔτε τι ἔργα Il. 1.114, vgl. Od. 5.211 ; ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ Il. 1.576, Od. 18.404. In Vrbdgn, wie οὐ μὲν γάρ τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι Od. 17.176, vgl. 23.262, tritt die Komparativbdtg zurück, es ist nicht übel ; welchen Gebrauch auch die sp. Prosa bei χεῖρον nachahmt. – Vgl. χείρων, χερειότερος u. den diesen gemeinsamen Positiv χέρης.