α, att. ος, ον :
      1 qui concerne le mauvais temps, orageux, pluvieux : χ. ἄελλαι, IL. 2, 294, tempêtes d’orage ; χ. ὄμϐρος, HÉS. Sc. 478, etc. pluie d’orage ; χ. νότος, SOPH. Ant. 335, vent d’orage ; χειμέριος νύξ, THC. 3, 22, nuit d’orage ; οἱ χειμεριώτατοι μῆνες, HDT. 2, 68, les mois où le temps est le plus mauvais ; τὰς χειμεριωτάτας ἡμέρας, ARSTT. H.A. 8, 14, 1, les jours où le temps est le plus mauvais ; ἀκτὰ χειμερία κυματοπλήξ, SOPH. O.C. 1241, rivage battu par les flots en hiver ; χειμερία βροντᾷ, AR. fr. 142, il fait de l’orage, il tonne ; fig. sombre comme l’hiver, SOPH. Ph. 1194 ; AR. Ach. 1141 (avec double sens) ;
      2 en poésie, particul. chez les Épq., qui est de l’hiver, qui se fait pendant l’hiver : ὥρη χειμερίη, OD. 5, 485 ; HÉS. O. 496, la mauvaise saison ; χειμερίῃσι (s.-e. ὥραις) NIC. Al. 544, en hiver ; ἦμαρ χειμέριον, HÉS. O. 526, 567, jour d’hiver.

• Sup. -ώτατος, HDT. 2, 68 ; ARSTT. H.A. 8, 14, 1 ; EL. N.A. 3, 13.

➳ Fém. -ος, THC. l. c. ; SOPH. Ph. 1194 ; APP. Civ. 2, 48 et 52.

Étym. χεῖμα.

α, ον, Il. 2.294, Pi. O. 6.100; also ος, ον S. Ph. 1194 (lyr.), Th. 3.22 : — wintry, stormy, ἄελλαι Il. l.c. ; νιφάδες 3.222; ὕδωρ 23.420; ὄμβρος Hes. Sc. 478, Pi. P. 6.10, E. Hel. 1481 (lyr., nowhere else in E., never in A.); νότος S. Ant. 335 (lyr.); ἄνεμοι Democr. 14; ὥρη χειμερίη the wintry or stormy season, Od. 5.485, Hes. Op. 494; ἦμαρ χ. Il. 12.279, Hes. Op. 524, 565 (pl.); νύξ Emp. 84.2, Pi. O. 6.100; νὺξ χ. ὕδατι καὶ ἀνέμῳ Th. l.c. ; χ. πῦρ Pi. P. 4.266; οἱ χειμεριώτατοι μῆνες the most wintry months, Hdt. 2.68; τὰς χειμεριωτάτας [ἡμέρας] Arist. HA 599a24; so χ. κατὰ μῆνα Simon. 12; ἦρ χ. a stormy, cold spring, Hp. Aër. 10; ἀκτὰ κυματοπλὴξ χειμερία a shore stricken by the wintry waves, S. OC 1241 (lyr.); neut. pl. as Adv., χειμέρια βροντᾷ Ar. Fr. 46; ἐν χειμερίοις in cold places, opp. to ἐν ἀλεεινοῖς, Arist. HA 613b2; ἐὰν ἴδωσι… χειμέρια stormy weather, ib. 614b21; χ. αἱ σύνοδοι τῶν μηνῶν μᾶλλον ἢ αἱ μεσότητες Id. GA 738a21. Adv. ̂ίως in wintry fashion, Hp. Epid. 4.7. metaph, χ. λύπα raging pain, S. Ph. 1194 (lyr.); χ. τὰ πράγματα, punningly, Ar. Ach. 1141. — Correct writers use χειμέριος = wintry, stormy, χειμερινός (opp. θερινός) = in winter-time, in the winter season, but later authors neglected this distinction, χειμερίῃσι (sc. ὥραις) Nic. Al. 623; χειμέριοι τροπαί App. BC 2.48, 52.

bei den Att. auch 2 Endgn, den Winter betreffend, im Winter, winterlich ; ἄελλαι, Winterstürme, Il. 3.294 ; ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν 3.222, vgl. 12.279 ; ὕδωρ 23.420 ; Hes.; ὄμβρος Pind. P. 6.10 ; dah. stürmisch, regnig, frostig, kalt ; ὥρη χειμερίη, die Winterzeit, Od. 5.485 ; Hes. O. 496 ; ἦμαρ χειμέριον 526, 567 ; auch allein, χειμερίῃσιν, sc. ὥραις, zur Winterzeit, Nic. Al. 544 ; νύξ Pind. Ol. 6.100 ; πῦρ P. 4.266 ; ζόφος I. 2.36 ; χειμερίῳ νότῳ Soph. Ant. 335 ; ὄμβρος Eur. Hel. 1497 ; Her. hat den superl., οἱ χειμεριώτατοι μῆνες, 2.68 ; χειμέριος νύξ Thuc. 3.22, eine stürmische Nacht. – Uebertr. vom Unglück, χειμερίῳ λύπᾳ Soph. Phil. 1179 ; χειμέρια πράγματα Ar. Ach. 1106, mit Doppelsinn. – Die genauern Prosaiker brauchen χειμέριος von dem, was in der Art des Winters ist, winterlich, χειμερινός von dem, was zur Zeit des Winters geschieht, vgl. Lobeck Phryn. 52.