(seul. prés.) [ᾰ]
      1 désirer vivement, gén. IL. 2, 225 ; 18, 392 ; OD. 8, 156 ; 11, 350 ; LYC. 837 ;
      2 avoir besoin de, gén. PD. O. 2, 154 ; EUR. Her. 465 ; abs. être dans le besoin, IL. 17, 221 ; OD. 22, 351 ; χατίζων, HÉS. O. 392, pauvre, indigent ; p. suite, manquer de : ἔργοιο, HÉS. O. 21, manquer de travail, être inactif.

➳ Mot poét. particul. épq.

Étym. χατέω.

= χατέω, only in pres., have need of, crave; c. gen. rei, νόστοιο χατίζων Od. 8.156, 11.350, cf. Il. 2 225; c. gen. pers., Θέτις νύ τι σεῖο χ. 18.392; ἑρμηνέων χ. Pi. O. 2.86; οὐ σοῦ χατίζων E. Heracl. 465; abs., οὐδὲ χατίζων nor in want [of anything], Od. 22.351, Il. 17.221; χατίζων in want, needy, Hes. Op. 394.
lack, be without, ἔργοιο χ. i.e. to be idle, ib. 21; ἅσσα χατίζει μάλιστα κατὰ ταῦτα a diet most defective in these elements, Hp. Morb. 4.39.

wie χατέω, verlangen, begehren, sich wonach sehnen, τινός, νόστοιο χατίζων Od. 8.156, 11.350 ; sp.D., wie Lycophr. 837 ; – bedürfen, nötig haben, Il. 17.221, Od. 22.351 ; c. gen., Il. 2.225, 18.329 ; ἑρμηνέων Pind. Ol. 2.99 ; Eur. Heracl. 466 ; – entbehren, ermangeln, ἔργοιο, ohne Arbeit oder untätig sein, Hes. O. 21 ; χατίζων, der Dürftige, Arme, 392.