[χᾰ] adv., sur ou vers la terre, à terre, avec mouv. IL. 3, 29, etc. ; OD. 21, 136, etc. ; EUR. Bacch. 633 ; AR. Ach. 341, 344 ; PLUT. Syll. 28 ; sans mouv. LUC. Lex. 2, etc.

Étym. th. χαμα-, -ζε.

Adv., (< χαμαί) to the ground, on the ground, freq. in Hom., ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χ. Il. 3.29, al. ; ἀπὸ πύργου βαῖνε χ. stepped to the ground, 21.529; [κεραυνὸν] ἧκε χ. 8.134, cf. 14.497, 20.461; χ. κάππεσεν 15.537; τόξον… θῆκε χ. Od. 21.136, cf. 22.340; rare in Trag. and Com., E. Ba. 633 (troch.), Ar. Ach. 341, 344 (both troch.); μὴ πέσῃ χ. Id. V. 1012 (lyr.); χ. προβαίνουσα Babr. 115.13; freq. in later Prose, χ. θυρεοῖς κεκλιμένοις Plu. Sull. 28; ἔχειν χ. δύ’ ὀβολώ Luc. Lex. 2. (On the exceptional accent cf. Ael. Dion. Fr. 322, Hdn. Gr. 2.951.)

(wie ἔραζε gebildet, vgl. χαμαί, χαμάδις), adv., auf die Erde, zu Boden ; oft bei Hom., ἐξ ὀχέων ἆλτο χαμᾶζε Il. 3.29 u. öfter, ἧκε χαμᾶζε 8.134 u. öfter, χαμᾶζε κάππεσεν 15.537 ; Eur. Bacch. 633 ; χαμᾶζε πίπτειν Ar. Vesp. 1012. – Arcad. führt auch die Akzentuation χαμάζε an, welche Andere, bes. Draco, verwerfen.