χαλκ·ήρης, ης, ες, garni d’airain, en parl. de javelots, IL. 4, 469 ; 5, 145 ; 13, 650, etc. ; OD. 1, 262 ; de casques, IL. 3, 316 ; 15, 535 ; de boucliers, IL. 17, 268 ; d’armes en gén. IL. 15, 544 ; de l’éperon d’un navire, ESCHL. Pers. 408 ; d’un navire, PLUT. Demetr. 42, Syll. 22, etc.

Étym. χ. *ἄρω.

ες, furnished or fitted with bronze, of spears and arrows tipped or armed with bronze, ξυστόν, δόρυ, ὀϊστός, ἰοί, Il. 4.469, 5.145, 13.650, Od. 1.262; χαλκήρεον (sic) ἔγχος Pancrat. in POxy. 1085.6; κυνέη, κόρυς, Il. 3.316, 15.535; σάκη 17.268; generally, χ. τεύχεα 15.544; χ. στόλος, of a ship΄s beak, A. Pers. 408; ναῦς χ. Plu. Demetr. 42, Sull. 22.

ες, gen. εος, mit Erz od. Kupfer versehen, ehern ; oft bei Hom. als Beiwort verschiedener Waffen, z.B. κυνέη Il. 3.316, κόρυς 15.535, δόρυ 5.145, ξυστόν 11.260, ἔγχος 18.534, τεύχεα 15.544, ὀϊστός 13.650, σάκεα. 17.268 ; εὐθὺς δὲ ναῦς ἐν νηῒ χαλκήρη στόλον ἔπαισεν Aesch. Pers. 400. – Später auch von Menschen, mit Erz gewaffnet. Vgl. χαλκοάρης.