α, ον :
      1 poét. c. χάλκεος, IL. 3, 380 ; 4, 461 ; 13, 341 ; OD. 3, 433 ; χαλκήϊος (épq. p. -ειος) δόμος, OD. 18, 328, une forge ; cf. HÉS. O. 143, 491 ; XÉN. Eq. 12, 7 ; SPT. Job 6, 12 ;
      2 subst. ἡ χ. TH. H.P. 6, 4, 3, sorte de chardon.

➳ Fém. -ος, SEXT. M. 7, 376.

➳ Ion. et épq. -ήϊος, OD. 3, 433 ; 18, 328.

Étym. χαλκός.

η, ον, Ep. for χάλκεος, of copper or bronze, brazen, ἔγχεϊ χαλκείῳ Il. 3.380; αἰχμὴ χ. 4.461; κληΐς Od. 21.7; αὐγὴ χ. gleam of brass, Il. 13.341; χάλκειον γένος, of the Age of brass, Hes. Op. 144; εἰκὼ χαλκείην Maiist. 15; once in Trag., χάλκειον κάρα, S. Fr. 537 (nisi leg. χάλκεον); in late Prose, χάλκειος σφαῖρα S.E. M. 7.376. Subst., χάλκειος, ἡ, yellow fish thistle, Carlina corymbosa, Thphr. HP 6.4.3, Plin. HN 21.94. v. χαλκήϊος.

εία, ειον, ion. χαλκήϊος, poet. = χάλκεος, ehern, aus Erz od. Kupfer gemacht ; oft bei Hom., der auch zweimal die ion. Form braucht, χαλκήϊα ὅπλα Od. 3.433, χαλκήϊος δόμος, die Schmiede, 18.328 ; ἔγχος Il. 3.380 u. oft ; αἰχμή 4.461 u. sonst ; κόρυς 12.184 ; ἄορ Od. 19.241 ; κνήστι χαλκείῃ Il. 11.640 ; κληῗδα χαλκείην Od. 21.7.

of copper or bronze, brasen , [Homer (8th/7th c.BC)]; χαλκήιος δόμος, = χαλκεῖον, a forge , [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]; χάλκειον γένος, of the Age of brass , [Hesiod (8th/7th c.BC)] (ML)