gén. φωρός (ὁ) :
      1 voleur, HDT. 2, 174 ; ATT. ; avec un gén. : φώρ τινος, PLAT. Rsp. 334 a, voleur de qqe ch. ; prov. ἔγνω δὲ φώρ τε φῶρα καὶ λύκος λύκον, ARSTT. Eud. 7, 1, 5, le voleur reconnaît le voleur et le loup le loup ;
      2 sorte de frelon, ARSTT. H.A. 5, 22, 1 ; 9, 40, 20 ; • Sup. φώρτατος, SOPHR. fr. 28 Ahrens.

➳ Dat. pl. φωρσί, EL. N.A. 9, 45.

Étym. φέρω, cf. lat. fūr et fĕrō.

ὁ, gen. φωρός, dat. pl. φωρσί Ael. NA 9.45 : — thief, Hdt. 2.174, etc. ; φώρ τινος Pl. R. 334a; Ἀργεῖοι φῶρες Ar. Fr. 57; φ. ἄνθρωποι Paus. 10.15.5; ἔγνω δὲ φώρ τε φῶρα καὶ λύκος λύκον prov. in Arist. EE 1235a9; τὰ τῶν φ. κρείττω prov. in Hyp. Fr. 1; Sup. φώρτατος most thievish, Sophr. 1. a kind of bee, prob.
robber-bee, Arist. HA 553b9, 625a5. φωρῶν λιμήν, a harbour near Athens, a little westward of the Piraeus, used by smugglers, D. 35.28, 53, Str. 9.1.14. (Like Lat. fur, from bher- (root of φέρω), cf. ἄγειν καὶ φέρειν.)

ὁ, gen. φωρός,
1) der Dieb, fur, Her. 2.174 Plat. Rep. I.334a.
2) eine Bienenart, die Raubbiene, von κηφήν verschieden ; Arist. H.A. 5.22, 9.40 ; Antigon. Caryst. p. 105 u. A.; – Sophron im EM. bildet auch einen superlat. φωρότατος, sehr diebisch.