ος, ον [ῐ]
   I où l’on peut se réfugier : λιμήν, PLUT. M. 823 a, port où l’on peut trouver un refuge ; ἱερόν, PLUT. Rom. 9, temple qui sert de refuge ; τὸ φύξιμον, OD. 5, 359 ; POL. 9, 29, 4, lieu d’asile ;
   II que l’on peut éviter, HPC. de int. aff. p. 191, 10 ;
   III qu’on voudrait éviter, càd. :
      1 désagréable, repoussant, SIM. fr. 251 ; NIC. Th. 54 ;
      2 détestable, maudit, MAX. π. κατ. 358 ;
   IV qui peut fuir ou éviter : τινα, SOPH. Ant. 788, qqn.

Étym. φεύγω.

ον, (< φεύγω) older and poet. form of φεύξιμος, of places, whither one can flee, or where one can take refuge, ὅθι μοι φάτο φύξιμον εἶναι where she said it was possible for me to escape, Od. 5.359; φ. τόπος Plb. 13.6.9; φύξιμον οὐδέν Id. 9.29.4; ἱερὸν φ.
an asylum, Plu. Rom. 9; φ. λιμήν a harbour of refuge, Id. 2.823a; cf. φύξιον.
which one can escape; hence, affording a chance of recovery, νοῦσος Hp. Int. 2; avoidable, ἦμαρ Max. 358.
which one would flee from, i.e.
loathsome, ὀδμή Simon. 250, Nic. Th. 54 (s.v.l.). c. acc., σ’ ἀθανάτων φύξιμος οὐδείς is able to escape thee, S. Ant. 788 (lyr.).

ον, ältere, bes. poet. Form statt φεύξιμος,
1) wohin man fliehen, seine Zuflucht nehmen kann ; τὸ φύξιμον, der Zufluchtsort, Od. 5.359 ; Pol. 9.29.4 ; ἱερόν Plut. Rom. 9.
2) dem man entfliehen, entgehen kann, vermeidlich ; wovor man fliehen möchte, d.i. widrig, abscheulich, Nic. Ther. 54 ; – φύξιμός τινα, im Stande, Einem zu entfliehen, Soph. Ant. 788.