φύλ·οπις, ιδος (ἡ) [ῡ]
      1 primit. cri de guerre, litt. « cri de tribu », d’où bataille, mêlée, IL. 4, 15, 82 ; 5, 496 ; 13, 635 ; 20, 141, etc. ; p. métonym. troupe de combattants, armée. IL. 4, 65 ; ironiq. AR. Pax 1075 ; au plur. THCR. Idyl. 16, 50 ;
      2 p. ext. querelle, discorde, SOPH. El. 1061.

➳ Mot poét. particul. épq. ; acc. φύλοπιν, IL. 5, 496, etc. ; φυλόπιδα, OD. 11, 314 ; HÉS. Sc. 114.

Étym. φῦλον, ὄψ¹.

ιδος, acc. ιδα and ιν (v. infr.), ἡ, battle-cry, din of battle, freq. in Hom., ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν Il. 5.496, cf. 4.65, al. ; φυλόπιδα στήσειν πολέμοιο Od. 11.314, cf. Hes. Sc. 114, Il. 13.635; πόλεμος καὶ φ. 4.15, 82; νεῖκος φυλόπιδος 20.141. — Ep. word, used once by S. El. 1072 (lyr.), and in a mock oracle, Ar. Pax 1076; pl., φυλόπιδας προτέρων ὕμνησαν ἀοιδοί Theoc. 16.50.

ιδος, ἡ (nach den alten Erkl. von φῦλον ὄψ), Schlachtgeschrei, Schlachtgetümmel, Feldschlacht ; oft bei Hom.; gew. αἰνή genannt ; neben dem gew. acc. φύλοπιν braucht er auch einmal den seltenen φυλόπιδα, Od. 11.314, wie Hes. Sc. 114 ; φύλοπις πολέμου Il. 13.635, Od. 11.314 ; öfter φύλοπις καὶ πόλεμος, wie Il. 4.15, 82, 18.242 ; νεῖκος φυλόπιδος 20.141 ; Streit übh., Soph. El. 1061, Orak. bei Ar. Pax 1041.